Κάνοντας μια μακρινή αναδρομή στο παρελθόν, σαν σήμερα 18 χρόνια πριν… θα ήταν αδύνατον να μη σταθεί κανείς σε εκείνη την ημέρα η οποία σηματοδοτούσε για το Σώμα, την παγίωση του θεσμού της εισαγωγής σε αυτό, αποκλειστικά και μόνο μέσω των πανελληνίων εξετάσεων.
Ήταν Παρασκευή 04-10-1996 και η δεύτερη σειρά των πανελλαδικών, όπως συνηθίζουμε να τις ονομάζουμε, ορκιζόταν προκειμένου να εισέλθει στις σχολές της Αστυνομίας. Κάπως έτσι ξεκινούσε και η δική μου διαδρομή!
Το μεγαλόπνοο σχέδιο που οραματίστηκαν κάποιοι, οι οποίοι πίστευαν πως είχε φτάσει η στιγμή για την ΕΛ.ΑΣ., όπου θα έπρεπε να γυρίσει σελίδα και αφού είχε λάβει μερικούς μήνες πριν σάρκα και οστά το σχέδιο αυτό με την πρώτη σειρά πανελλαδικών, πλέον παγιωνόταν χωρίς την παραμικρή παρέγκλιση, τουλάχιστον ως προς το κομμάτι του σχεδίου που αφορούσε έναν αξιοκρατικό τρόπο εισαγωγής στην Αστυνομία, σε σχέση με την πρότερη κατάσταση.
Από τότε μέχρι σήμερα βέβαια περάσαν πολλά χρόνια και συνέβησαν ακόμη περισσότερα, μιας και συντελέστηκαν κοσμογονικές αλλαγές ιδιαίτερα τα τελευταία τέσσερα και κάτι μνημονιακά χρόνια, όπου θεμελιώδη εργασιακά δικαιώματα κάθε επιπέδου συρρικνώθηκαν ή ακόμη ακόμη, ποιος θα το φανταζόταν, καταργήθηκαν!
Ο συγκεκριμένος θεσμός ‘’άντεξε’’ και παρότι στις μέρες μας χρησιμοποιεί μηχανική υποστήριξη για να διατηρείται (ελέω κρίσης), αποτελεί τον βασικό τρόπο εισαγωγής στο Σώμα, κατορθώνοντας να έχει επανδρώσει συνολικά μέχρι σήμερα την ΕΛ.ΑΣ. με περισσότερους από 25.000 Αστυνομικούς!
Στα χρόνια που προηγήθηκαν όμως και κυρίως πρό κρίσεως, διότι τότε ήταν άλλα τα δεδομένα , οι εκάστοτε κυβερνώντες αντί να διασφαλίσουν τον εν λόγω θεσμό και να τον εμπλουτίσουν δημιουργώντας νέα πλαίσια και κατάλληλες θεσμικές δομές, που θα αφορούσαν τον περαιτέρω εκσυχρονισμό της εκπαίδευσης του Αστυνομικού και όχι μόνο, προσπάθησαν για να εξυπηρετήσουν διάφορες πολιτικές σκοπιμότητες που ανταποκρίνονταν στις απαιτήσεις των καιρών (επιπλέον νέες θέσεις εργασίας με ότι αυτό σήμαινε), να τον αποδομήσουν με πολλούς και διάφορους τρόπους.
Το βασικότερο ‘’όπλο’’ στη φαρέτρα τους, για την επίτευξη του συγκεκριμένου σκοπού αποτέλεσε το γνωστό και διαχρονικό εργαλείο άσκησης πολιτικής εξουσίας που δεν είναι άλλο απ’ το ‘’Διαίρει και βασίλευε’’.
Έτσι φρόντισαν να δημιουργήσουν ένα μωσαϊκό διαφόρων αποχρώσεων και σε πολλά επίπεδα, μέσα στο ίδιο το Σώμα, στοχεύοντας αποκλειστικά στην έλλειψη συνοχής η οποία τους εξυπηρετούσε από πολλές απόψεις. Το αν βέβαια μέσα από όλη αυτή τη διαδικασία υπήρξαν και κάποια θετικά στοιχεία (π.χ. μεγαλύτερη στελέχωση σε δύσκολους καιρούς που το έγκλημα καλπάζε κ.α.) είναι ένα ζήτημα που χρήζει αναφοράς και μελέτης, δεν αγγίζει όμως το αναλυόμενο θέμα μιας και κάτι τέτοιο θα μπορούσε να επιτευχθεί με το υπάρχον σύστημα αλλά μάλλον δε “βόλευε” τους κυβερνώντες. Το σίγουρο πάντως είναι, πως κατάφεραν να φτιάξουν μια Αστυνομία τουλάχιστον τριών ταχυτήτων, ώστε να διασφαλίσουν το σκοπό τους ανάλογα με τις πολιτικές και όχι μόνο συγκυρίες. Μόνιμο θύμα αυτής της πολιτικής στρατηγικής, ήταν το ΣΥΝΟΛΟ των υπηρετούντων στο Σώμα όσο και αν κάποιοι δε λένε να το αντιληφθούν ή παρέχουν σκοπίμως κάλυψη στη λογική των κυβερνώντων. Όλοι μας γνωρίζουμε πως κατά καιρούς δόθηκαν τα λεγόμενα ‘’δολώματα’’ σε κάποια από τις τρείς κατηγορίες, για να διευκολύνεται η πρακτική των αντικρουόμενων συμφερόντων και να ρίχνεται μπόλικο νερό στο μύλο της εσωστρέφειας.
Όλα αυτά πλέον αποτελούν το παρελθόν και δεν αλλάζουν! Αυτό που μας ενδιαφέρει και οφείλουμε να στρέψουμε το βλέμα μας, είναι το μέλλον…
Η χρονική συγκυρία που διανύουμε, είναι εξόχως σημαντική και ικανή να δώσει το έναυσμα για μια συνολική και εκ βαθέων αλλαγή πορείας για το θέμα και θα πρέπει να απασχολήσει, πέραν όλων των υπολοίπων εκκρεμών ζητημάτων, εκτενώς το σύνολο του συνδικαλιστικού κινήματος του κλάδου μας.
Το πρόσφατο παρελθόν θα πρέπει να μας διδάξει πολλά!
Οι πολιτικοί τακτικισμοί και οι κάθε λογής κυβερνητικές αλχημείες τις οποίες βιώνουμε καθημερινά ως κλάδος για διαφόρων ειδών θέματα και ζητήματα, καταρρίπτονται όταν υπάρχει ενότητα συνοχή και καθαρή στόχευση, ακόμη και μέσα από διαφορετικές διαδρομές. Αυτό συνέβει και με την περιβόητη απόφαση σταθμό που εκδόθηκε στα μέσα του καλοκαιριού που μας πέρασε, από το ανώτατο δικαστήριο της χώρας (Σ.τ.Ε.), η οποία δεν ξεχώριζε κανέναν, αλλά αντιθέτως δικαίωνε και στην ουσία ένωνε ΟΛΟΥΣ μας ανεξαρτήτως του τρόπου εισαγωγής ή οποιασδήποτε άλλης τυχόν διαφοροποίησης που πιθανόν να έχουμε εξαιτίας της υπάρχουσας δομής του Σώματος.
Ας διδαχθούμε λοιπόν από το παρελθόν έχοντας ως σημείο αναφοράς τη συγκεκριμένη απόφαση και ας αφήσουμε πίσω τη διχόνοια που εντέχνως κάποιοι έσπειραν ή συνεχίζουν να διασπείρουν και ας θέσουμε τις βάσεις πάνω σε ένα κοινό πλαίσιο με κοινούς στόχους για ένα αξιοπρεπέστερο μέλλον.
Κόκκινες γραμμές σε αυτό το πλαίσιο, επιβάλλεται να αποτελούν, κατ’ αρχήν ο τρόπος εισαγωγής στην ΕΛ.ΑΣ., ο οποίος θα πρέπει να παλέψουμε με όλες μας τις δυνάμεις ώστε να είναι από δω και μπρος απαρέγκλιτα ΕΝΑΣ και ΜΟΝΑΔΙΚΟΣ (ας προταθεί ο καταλληλότερος και αξιοκρατικότερος) και κατά δεύτερον ο περαιτέρω εκσυχρονισμός-εμπλουτισμός της εκπαίδευσης του Αστυνομικού (στα πρότυπα σύγχρονων Αστυνομιών) σε όλα τα στάδια του υπηρεσιακού του βίου, από τη σχολή μέχρι τη δύση της καριέρας του.
Μόνο έτσι οι νέες γενιές Αστυνομικών δε θα ζήσουν παρόμοιες με μας στενάχωρες καταστάσεις-διαχωρισμούς και θα ανοίξει διάπλατα ο δρόμος για μια σύγχρονη Αστυνομία που τόσο πολύ έχει ανάγκη σήμερα όσο ποτέ άλλωτε, η δοκιμαζόμενη τα τελευταία χρόνια από την κρίση χώρα μας!
Με εκτίμηση,
Λάζαρος Μαχαιρίδης
Αντιπρόσωπος Ε.Α.Υ.Θ. στην Π.Ο.ΑΣ.Υ.
Μέλος της Σ.Κ.Α.Υ. Θεσ/νίκης
Πηγη : skaythess.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου