Ανασύρουμε από τα σχόλια για το άρθρο του Νίκου Καραδήμα για την ανασύσταση του ΕΚΑ ( Σύντομο ιστορικό του ΕΚΑ και οι ελλοχεύοντες κίνδυνοι ) το κείμενο παρέμβασης του Δημήτρη Μετάνια. Και το κάνουμε πρώτον γιατί είναι επώνυμο και δεύτερον γιατί επιχειρεί μια σύντομη ανασκόπηση του αστυνομικού συνδικαλισμού με διάθεση αυτοκριτικής. Προσπερνάμε για την ουσία του πράγματος τις προσωπικές επιθέσεις και δεν τις κρίνουμε και συγκρατούμε τη τοποθέτηση για την προσφορά της παλιάς γενιάς των συνδικαλιστών.
Και ρωτάμε ολους οσοι αφορίζουν κι αναθεματίζουν τον ένστολο συνδικαλισμό. Όσο κακός και αν ήταν και όσο ιδιοτελείς σκοπούς και να εξυπηρέτησε, πού θα βρισκόταν σήμερα μισθολογικά κι εργασιακά ο αστυνομικός εάν δεν υπήρξαν όλοι όσοι έλιωσαν παπούτσια στο πεζοδρόμιο φωνάζοντας κι διεκδικώντας ένα καλύτερο μέλλον για το συνάδελφο τους; Όσο κακή και να είναι σήμερα η ΠΟΑΣΥ ή η ΠΟΑΞΙΑ, ποιος θα διεκδικούσε την μισθολογική αποκαστάσταση; Εάν όχι αυτοί τότε ποιοί; Ο συνδικαλισμός είναι ένα αναπαλλοτρίωτο κεκτημένο που κερδήθηκε με αγώνες θυσίες και διώξεις και από θεσμοθέτησης του, έχει εξυψώσει το βιοτικό επίπεδο του αστυνομικού και της οικογένειας του. Γι' αυτό και μόνο το λόγο συγκρατούμε κι αναδεικνύουμε το κεφαλαιώδες ερώτημα του Δημήτρη Μετάνια, " Αλήθεια , πόσους Καραδήμες έχει ο συνδικαλισμός σήμερα? Πόσους Κρικέτους ? Πόσους Μακρήδες? Πόσους Λιακόπουλους ? Πόσους Καραγιαννόπουλους και Συνδρεβέλιδες έχει την πολυτέλεια να αποκλείει? ". Κοντά σ' αυτούς προσθέστε αν μη τί άλλο τους Δημήτρη Κυριαζίδη και Χρήστο Φωτόπουλο, η προσφορά των οποίων όταν κάποτε αποτιμηθεί, θα ισολογιστεί με θετικό πρόσημο και ως ανεκτίμητη.
Διαβάστε το σχόλιο του κ. Μετάνια.
"Ένας χρόνος απογοήτευσης. Δεν πέρασε παρά μόνο ένας χρόνος ενασχόλησης μου με τα συνδικαλιστικά και το μόνο που μετά λύπης μου διαπίστωσα είναι ότι το καράβι είναι έτοιμο να βουλιάξει. Παρακολουθώ από κοντά τα τεκταινόμενα στον συνδικαλιστικό χώρο και με αφορμή τα λόγια του Νίκου Καραδήμα θα ήθελα να γράψω δυο λόγια και φυσικά όπως πάντα υπογράφοντας με το ονοματεπώνυμο μου.
Με τον Νίκο γνωριζόμαστε πολύ λίγο και ζήτημα να έχουμε ανταλλάξει χαιρετισμό πάνω από πέντε φορές. Παρακολουθώ τα γραπτά του και θεωρώ ότι είναι ένας από τους μετρημένους στα δάκτυλα συνδικαλιστές που ανοίγει το στόμα του και ξέρει τι λέει. Εκφράζει την παλαιά γενιά των συνδικαλιστών , την οποία έχουν βαλθεί με τα έργα τους οι νεώτεροι να αποδείξουν ότι ήταν καλύτερη από την δική τους. Την γενιά του Νίκου, του Σπήλιου, του Γιάννη , των Δημήτρηδων, του Αντώνη, του Σωκράτη και άλλων συναδέλφων οι οποίοι κάνοντας και αυτοί τα λάθη τους αγωνιστήκαν και κέρδισαν πολλά.
Την γενιά που όπως αποδεικνύεται από την ιστορία διέθετε και συνδικαλιστική μπέσα . Θέτει πιο κάτω ο συνάδελφος που υπογράφει ως eleospia μερικά σωστά ερωτήματα, μερικά από τα οποία ίσως έχουν να κάνουν με τα λάθη των παλαιών οι οποίοι ως κακοί λύκοι ήθελαν να αποκλείσουν τα αρνιά που θα έφραζαν το νέο, το αγνό , το πρωτοποριακό κλπ. Αγαπητέ συνάδελφε δεν έχει φύγει ακόμα από μπροστά μου η εικόνα μερικών νέων συνδικαλιστών, στους οποίους προσεταιρίσθηκε όπως αναφέρεις ο γρηγορης για να μην ανατραπεί από την θέση του προέδρου, οι οποίοι με ύφος χιλίων καρδιναλίων και έπαρση την 31-9-2013 στο B ΑΤ Περιστερίου διατυμπάνιζαν την επιτυχία τους να εξαφανίσουν τους Σπήλιους, τους Καραδήμες και τους υπόλοιπους γέρους όπως έλεγαν τότε, επισημαίνοντας ότι θα έρθει και η σειρά των υπολοίπων.
Τι έκαναν στο B ΑΤ Περιστερίου θα αναρωτηθεί κανείς. Συνόδευαν τον γρηγορη, ο οποίος είχε έρθει να στηρίξει την υποψηφιότητα του εκλεκτού του στις εκλογές της νεοσύστατης Ένωσης Αστυνομικών Υπαλλήλων Δυτικής Αττικής. Στο τι άκουσαν μερικοί συνάδελφοι οι οποίοι ήταν υποψήφιοι με το δικό μου ψηφοδέλτιο και στην πλειοψηφία τους νέοι, δεν θα το αναφέρω καθόλου.....αλλά θα αφήσω τον καθένα να το φανταστεί. Δεν μπορεί να φανταστεί ανθρώπου νους τι εμπειρία ήταν αυτή για τους νέους συναδέλφους οι οποίοι έβλεπαν ρομαντικά τον συνδικαλισμό. Πάντως οφείλω να ομολογήσω ότι οι παλαιοί συνδικαλιστές δεν μας με την παρουσία τους εκτός δύο εξαιρέσεων. Του προέδρου γρηγορη και ενός ακόμα ψηλού με μούσι ο οποίος ( κάτι μου θυμίζει, κάτι μου θυμίζει.... ) τρομοκρατούσε μερικούς από τους υποψήφιους του ψηφοδελτίου μου.
Την επόμενη των εκλογών βέβαια ξεχάστηκαν όλα και οι νέοι αυτοί οι οποίοι έσωσαν τον γρηγορη από τους κακούς λύκους μου τηλεφωνούσαν να μου πουν ότι είναι δίπλα μου και να μου υποδείξουν, ο καθένας για το καλό μου φυσικά, με ποιους θα έπρεπε να συνεργαστώ , αφού είχαμε κερδίσει μαζί με τους φίλους-συναδέλφους τις εκλογές. Σημειωτέον, ότι ο καθένας μου υποδείκνυε διαφορετικό πρόσωπο να συνεργαστώ. Ναι, ναι αυτοί που ήταν την προηγούμενη ημέρα δεν μου υπέδειξαν ούτε ένα κοινό άτομο!!!!! Εδώ θα δανειστώ τα λόγια σου κύριε συνάδελφε που λες πολύ σωστά Στην Δυτική Αττική καθώς και στην Νοτιανατολική οι συνάδελφοι αποφάσισαν κύριε συνάδελφε ποιοι θα τους εκπροσωπήσουν αλλά άλλοι διοικούν.
Μήπως μπορείς να θέσεις και εδώ μερικά ερωτήματα όπως έκανες παρακάτω , για ποιον λόγο γίνετε αυτό και αν τυχόν έχουν κάποια σχέση με αυτό οι αθώοι νέοι που στήριξαν τον γρηγορη? Μήπως γνωρίζεις τι διαδραματίζετε αυτό τον καιρό στον συνδικαλιστικό χώρο, από τον οποίο οι κακοί παλαιοί? Δεν υπάρχον παλαιοί και νέοι συνδικαλιστές κύριοι συνάδελφοι. Υπάρχον ικανοί και ανίκανοι. Υπάρχουν αυτοί που έχουν διάθεση να δουλέψουν για τους συναδέλφους και αυτοί που έχουν διάθεση να δουλέψουν για τους εαυτούς τους .
Υπάρχουν αυτοί που έχουν ιδέες και στόχους και αυτοί που έχουν κλειστεί στην εσωστρέφεια τους. Υπάρχουν αυτοί που προσεταιρίζονται για να σώσουν την καρέκλα τους και υπάρχουν και αυτοί που πετάνε την καρέκλα τους για να υπηρετήσουν τα πιστεύω τους.
Αλήθεια , πόσους Καραδήμες έχει ο συνδικαλισμός σήμερα? Πόσους Κρικέτους ? Πόσους Μακρήδες? Πόσους Λιακόπουλους ? Πόσους Καραγιαννόπουλους και Συνδρεβέλιδες έχει την πολυτέλεια να αποκλείει? Όλοι αυτοί και μερικοί ακόμα οι οποίοι πρεσβεύουν το παλαιό έκαναν και λάθη και ίσως και πολλά. Κράτησαν όμως την σημαία ψηλά και το καράβι στην επιφάνεια. Το καράβι που τώρα δυστυχώς βουλιάζει.
Έρχεται ένας άνθρωπος μπροστά στον οποίο η συντριπτική πλειοψηφία είμαστε συνδικαλιστικοί νεοσσοί, θυμίζει τα δύσκολα του παρελθόντος, τις κατακτήσεις μέσα από την κοινή προσπάθεια μήπως και ξυπνήσει σε κάποιους συναισθήματα. Αναφέρει την σκληρή πραγματικότητα που ακολούθησε και τις συνθήκες κατακερματισμού που ισχύουν αυτή την στιγμή , καταθέτει τους προβληματισμούς του και μιλάει για ελπίδα θέτοντας τον εαυτό του στην διάθεση των νέων ανθρώπων, μεταξύ αυτών ίσως και εκείνων που πανηγύριζαν με το κατόρθωμα τους να τον εξαφανίσουν, με μοναδική προϋπόθεση την ενότητα. Ας ανοίξουν κάποιοι τα αυτιά τους και ας ξεχάσουν τις εποχές που ακολουθούσαν τυφλά οι συνάδελφοι χωρίς να έχουν λόγο. Αν καταλάβουν ότι δεν υπάρχουν πλέον νεροκουβαλητές και λευκές επιταγές, ίσως έστω και την ύστατη στιγμή υπάρξει φως στον ορίζοντα. Διαφορετικά θα φωτογραφίζεστε και θα ονειρεύεστε ισχύ εν τη ενώσει. Προς το παρόν .........αδύναμοι και διαλυμένοι.
Υ.Γ Δεν περισσεύει κανένας
Πηγή : bloko.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου