Με την παρέμβασή μου θέλω να αναφερθώ στα οργανωτικά μας ζητήματα και να επισημάνω ειδικότερα τη σημασία της συνειδητής συνδικαλιστικής δράσης και την υπευθυνότητα που πρέπει να μας διακρίνει όταν απευθυνόμαστε στους συναδέλφους μας και τους καλούμε να στηρίξουν τις πρωτοβουλίες μας.
Δυστυχώς το τελευταίο χρονικό διάστημα διαφαίνεται έντονα, ότι πολλοί από εμάς έχουν λησμονήσει την ιστορία μας.
Το 2008, με αφορμή τα εικοσάχρονα λειτουργίας της Ομοσπονδίας μας είχαμε θέσει το ερώτημα αν στα είκοσι χρόνια της συνδικαλιστικής μας δράσης είχε «μπολιαστεί η μεγάλη πλειοψηφία των αστυνομικών μας με τα ιδανικά της συνδικαλιστικής ιδέας, αν με άλλα λόγια η εγγραφή των αστυνομικών στα τοπικά σωματεία γίνεται συνειδητά, επειδή κάποιος επιδιώκει τη βελτίωση της προσωπικής και υπηρεσιακής του αναβάθμισης με τη βοήθεια του σωματείου ή γίνεται ενστικτωδώς ή ακόμη και αυθόρμητα, χωρίς ιδιαίτερο προβληματισμό, μόνον και μόνο επειδή και οι άλλοι συνάδελφοι είναι μέλη του σωματείου».
Συναδέλφισσες και συνάδελφοι, είμαι της άποψης ότι το ζήτημα αυτό είναι κρίσιμο και θα πρέπει να μας απασχολήσει ιδιαίτερα σοβαρά στο επόμενο διάστημα, είτε με κάποια έρευνα, είτε με την αναζήτηση τρόπων επανασυσπείρωσης των μελών μας, με βάση σχέδιο και χρονοδιάγραμμα δράσεων.
Όσο κι αν κάποιοι αρέσκονται να προβάλλουν ως αιτία της αποστροφής των συναδέλφων προς τα συνδικαλιστικά δρώμενα την δήθεν κούραση των παλιών ή την ταύτισή τους με κάποια κόμματα, δεν είναι αυτός ο λόγος. Η δημοκρατική λειτουργία των Πρωτοβαθμίων Ενώσεων αλλά και της Ομοσπονδίας, δεν εμποδίζει κανέναν να πρωτοστατήσει σε οποιεσδήποτε άλλες ενέργειες που θα αποσκοπούσαν, αν ήθελε, στην αύξηση της συμμετοχικότητας και άρα στην αποτελεσματικότερη επίδοσή μας. Για να μπορέσει να μας βοηθήσει ο Αη Νικόλας να μην πνιγούμε, συνάδελφοι, πρέπει να κουνήσουμε κι εμείς τα χέρια μας........ Με έναν κούκο δεν έρχεται η άνοιξη, ή αν το θέλετε αλλιώς, όπως έγραψε κι ο Οδυσσέας Ελύτης « Ένα το χελιδόνι κι η άνοιξη ακριβή, για να γυρίσει ο ήλιος θέλει δουλειά πολλή...»
Τα προηγούμενα χρόνια, οι συνεχείς κατακτήσεις μας και η σε ικανοποιητικό βαθμό διασφάλιση των υπηρεσιακών μας σχέσεων, είχαν επιφέρει έναν ενθουσιασμό σε όλους. Αρκούσε να αγωνίζονται λίγοι και καλοί για όλους. Αυτό έφερε έναν εφησυχασμό στις τάξεις μας.
Δεχόμασταν φυσικά και τις αρνητικές επιρροές από το φυγόμαχο και φυγόπονο πνεύμα της εποχής, που εσκεμμένα ή καλομελετημένα αν θέλετε, διάβρωνε την κοινωνική συνοχή και οδηγούσε στον εγωκεντρισμό, στην απάθεια, στην απομόνωση, στην παραίτηση από κάθε προσπάθεια βελτίωσης και τελικά στην εξ αποστάσεως κριτική των πραγμάτων από το καφενείο, τον καναπέ, όπως λέγαμε παλιότερα και από το πληκτρολόγιο, τα bloks ή το facebook σήμερα.....
Ένα άλλο αρνητικό φαινόμενο που ενίσχυσε την αποστασιοποίηση των αστυνομικών από τα σωματεία, ήταν για μια περίοδο οι κατηγορίες που εκτοξεύονταν κατά των συνδικαλιστών ότι ενδιαφέρονται για τις «καρέκλες» τους και ότι εμποδίζουν τους νεότερους να εκλέγονται στα συνδικαλιστικά όργανα. Ήταν μια προπαγάνδα που καλλιεργήθηκε από συγκεκριμένα συμφέροντα, αλλά η Ομοσπονδία και πάλι την αντιμετώπισε, αφού τα όργανά της ανανεώνονταν ούτως ή άλλως με φυσιολογικούς ρυθμούς.
Το ζητούμενο σήμερα είναι πώς οι κατακτήσεις του παρελθόντος και η διαθέσιμη σοφία με παγιωμένη τη συνδικαλιστική συνείδηση των παλαιών στελεχών και του συνόλου των αστυνομικών που συμμετέχει ενεργά στα σωματεία σήμερα, θα αποτελέσουν τον τροφοδότη μηχανισμό της επόμενης γενιάς των εκπροσώπων των αστυνομικών μας.
Η Ομοσπονδία οφείλει να αντιμετωπίσει το μέλλον όχι τόσο με το άγχος της αναζήτησης νέων προσώπων, αλλά διαδηλώνοντας τη σταθερή της προσήλωση στα συνδικαλιστικά ιδεώδη και στις δοκιμασμένες μεθόδους που ακολούθησε μέχρι.
Οι νέοι αστυνομικοί δεν πρέπει να έχουν καμία αμφιβολία σήμερα ότι το προσκλητήριο της Ομοσπονδίας για νέους αγώνες δεν έχει ρητορικό χαρακτήρα. Το κάλεσμα και η συμμετοχή στους αγώνες είναι το μόνο δοκιμασμένο «όπλο» για να διασφαλίζει τη διαρκή ύπαρξή του το συνδικαλιστικό κίνημα.
Βέβαια, ο κίνδυνος της διολίσθησης σε συντεχνιακού τύπου οργάνωση με κυρίαρχα τα γραφειοκρατικά στοιχεία λειτουργίας, είναι πάντα υπαρκτός. Αν το συνδικάτο περιχαρακωθεί στην προβολή μόνο συντεχνιακών αιτημάτων χωρίς να λαμβάνει υπόψη του το κοινωνικό γίγνεσθαι και τα αιτήματα της κοινωνίας, θα ξεκόψει από τους φυσικούς του συμμάχους, τους πολίτες δηλαδή, αλλά σταδιακά και από τα ίδια του τα μέλη, τα οποία στο βαθμό που δεν λαμβάνουν απαντήσεις στα αιτήματά τους, θα στρέφονται εναντίον του, χωρίς να τα απασχολεί ποιος πραγματικά ευθύνεται για το πρόβλημά του.
Επομένως, για όσους τυχόν ονειρεύονται μια «λάιτ» συνδικαλιστική εκπροσώπηση, πρέπει να είναι σαφές ότι, όπως η Αστυνομία δεν μπορεί να λειτουργεί ξεκομμένα από το κοινωνικό γίγνεσθαι, έτσι και ο αστυνομικός συνδικαλισμός, δεν μπορεί να λειτουργεί μέσα στα καλούπια της εκάστοτε κυβέρνησης. Και πρέπει να είμαστε ιδιαίτερα ανήσυχοι αυτήν την περίοδο διότι η τρόικα εκμεταλλευόμενη την απαράδεκτη κατάσταση στην οποία περιήλθε το ευρύτερο συνδικαλιστικό κίνημα της χώρας τα τελευταία χρόνια, πιέζει για συνολική αλλαγή του Ν.1264/82, του νόμου που διέπει τη λειτουργία του συνδικαλιστικού κινήματος όλης της χώρας. Λέγεται ότι ζητούν αλλαγές για να περιοριστούν τα κατ' αυτούς συνδικαλιστικά «προνόμια» (συνδικαλιστικές άδειες κλπ), αλλά στόχος τους είναι η απαρτία στις συνελεύσεις για τη λήψη κρίσιμων αποφάσεων, η οργανωτική δομή των ομοσπονδιών και των σωματείων και άλλα που δεν γνωρίζουμε.
Σε ό,τι μας αφορά, δεν έχει ακουστεί κάτι αλλά ανησυχούμε με δεδομένο ήδη το φαινόμενο των συνδικαλιστικών διώξεων στελεχών μας από την προηγούμενη ηγεσία. Επίσης, μας προβληματίζει η καινοφανής επιχειρηματολογία που ακούστηκε από ορισμένους βουλευτές κατά τη συζήτηση του σ.ν. για την αναδιοργάνωση φέτος το Φεβρουάριο, ότι δήθεν «οργανωμένα συμφέροντα» συνδικαλιστών αντιδρούν στις αναγκαίες αλλαγές στην αστυνομία, ότι δεν είναι δόκιμο να χρησιμοποιείται από εμάς ο όρος «τόπος συμφερόντων», ότι δεν είμαστε «υπάλληλοι», -είπε και ο κ. υπουργός χθες ότι δεν είμαστε δημόσιοι υπάλληλοι, αλλά κάτι άλλο, άλλοι επιμένουν να λένε ότι δεν είμαστε «ένστολοι», επειδή λέει ένστολοι είναι και οι ...θυρωροί! Προφανώς μας προτιμούν να συμπεριφερόμαστε ως «όργανα», χωρίς υπηρεσιακή οντότητα και προσωπικότητα, χωρίς προοπτική κρατικού υπαλλήλου που επιδιώκει την βελτίωση της επαγγελματικής του κατάστασης.
Ορισμένοι όμως αμφισβητούν επίσης ότι η ΠΟΑΣΥ λειτουργεί με πνεύμα ενότητας, διαφάνειας και καλής συνεργασίας. Προσπαθούν να χρεώσουν και σε μας ό,τι αρνητικό βλέπουν σε άλλους χώρους.
Όλοι μας γνωριζόμαστε και ξέρουμε τι συμβαίνει εδώ και χρόνια. Ανεξάρτητα από τις κομματικές πεποιθήσεις μας, ακολουθήσαμε μια ακηδεμόνευτη αγωνιστική πορεία. Μπορεί ο βαθμός πίεσης προς τις κυβερνήσεις να μην ήταν ο επιθυμητός για κάποιους ή και για μας ακόμα, αλλά αυτό ήταν αποτέλεσμα άλλων παραγόντων και όχι της δικής μας βούλησης.
Θέλω όμως να μείνω λίγο στις τελευταίες εξελίξεις στον αστυνομικό συνδικαλισμό.
Με την καθιέρωση της απλής αναλογικής και την ενίσχυση της αντιπροσωπευτικότητας (Ν.3938/2011), εμφανίστηκε το φαινόμενο των διαφορετικών συνδυασμών όχι με ευκρινή κομματικά κριτήρια (αφού αυτό αντίκειται στο Σύνταγμα και πατάσσεται δια ροπάλου), αλλά με βάση μια χαλαρή συνένωση μάλλον διαπροσωπικών, υπηρεσιακών και λοιπών σχέσεων και συμφερόντων. Η ομαδοποίηση που παρατηρείται, πηγάζει κυρίως από την ανάγκη όσων ασχολούνται με τον συνδικαλισμό, να διεκδικήσουν πιο οργανωμένα και από καλύτερες θέσεις την εκλογή τους στα συνδικαλιστικά όργανα, ενώ είναι προς διερεύνηση αν κάποιοι εξυπηρετούν και σκοπιμότητες πέραν του καλώς εννοουμένου συνδικαλιστικού ενδιαφέροντος.
Για μας, η ενότητα και η διαφάνεια στη λειτουργία μας πρέπει να διαφυλαχθούν σε κάθε περίπτωση. Υπό αυτήν την έννοια ίσως χρήζει επικαιροποίησης και εκ νέου διακίνησης ο Κώδικας Επαγγελματικής Συνδικαλιστικής Δεοντολογίας της ΠΟΑΣΥ που είχε κυκλοφορήσει το 2000. Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι:
- Ενότητα σημαίνει συμμετοχή από όλους στις κοινές δράσεις, όταν και όποτε αποφασίζονται, χωρίς δεύτερες σκέψεις αποχής ή και υπονόμευσης, που δυναμιτίζουν το αποτέλεσμα και εκθέτουν τελικά όλους. Και αυτούς που διοργανώνουν την όποια εκδήλωση και αυτούς που παρακολουθούν εξ αποστάσεως.
- Ενότητα, επίσης, σημαίνει, ταύτιση όλων στον επιδιωκόμενο κάθε φορά στόχο, που μπορεί να είναι διαφορετικός, αλλά που πάντα όμως σχετίζεται με τα συμφέροντα των μελών μας. Και όπως προείπα, συμφέροντα όχι πάντα συντεχνιακά, αλλά τοποθετημένα μέσα στο γενικότερο κοινωνικό συμφέρον.
Εφόσον λειτουργούμε σε αυτό το πλαίσιο, θα δημιουργούνται οι προϋποθέσεις για τη μεγαλύτερη δυνατή συσπείρωση γύρω από τις πρωτοβουλίες τόσο των Πρωτοβαθμίων Ενώσεων όσο και της ΠΟΑΣΥ, χωρίς να τίθεται εν αμφιβόλω η αγωνιστική κατεύθυνση.
Εξάλλου, η Ομοσπονδία στην 26χρονη ιστορική της διαδρομή έχει αποδείξει ότι κατέχει τη σκυτάλη ενός πρωτοποριακού αγώνα και μάλιστα σε κρίσιμες περιόδους, συσπειρώνοντας τόσο τις Πρωτοβάθμιες, όσο και τις υπόλοιπες Ομοσπονδίες των ενστόλων.
Σε ό,τι αφορά τις μορφές δράσης –διότι δεχόμαστε και σε αυτό κριτική του στυλ ότι είμαστε ξεπερασμένοι- να μη λησμονούμε ότι έχει τεθεί από τον Φεβρουάριο του 2012 (Διευρυμένο Γενικό Συμβούλιο στη ΓΑΔΑ) το ζήτημα της απεργίας και της λευκής απεργίας, ειδικότερα που σημαίνει αυστηρή τήρηση των κανονισμών εργασίας. Αυτό δεν έχει αξιοποιηθεί από κανέναν. Το γιατί θα ήθελα να απαντηθεί από εκείνους που μας ασκούν κριτική.
Η καταγεγραμμένη διάθεση για νέες μορφές αγώνα, όπως μαζικότερες συγκεντρώσεις σε τοπικό επίπεδο για συγκεκριμένα θέματα, ακτιβιστικές κινήσεις σε συνεργασία με άλλους φορείς, δήμους κλπ, δεν βρίσκουν πρόσφορο έδαφος εφαρμογής. Να μας δώσουν απάντηση και σ' αυτό το γιατί επίσης όσοι μας ασκούν αρνητική κριτική.
Εμείς ποτέ δεν κρύψαμε ότι θεωρούμε αναγκαία την οργανωτική μας ανάπτυξη - παρεμβατική δράση. Οφείλουμε επομένως να προβληματιστούμε για τις επόμενες ενέργειές μας, την τακτική που θα ακολουθήσουμε, εμμένοντας στην ίδια όμως στρατηγική, στην στρατηγική μιας δυναμικής - παρεμβατικής ΠΟΑΣΥ, χωρίς τους διχαστικούς και αποπροσανατολιστικούς χαρακτηρισμούς σε παλιά, ενδιάμεση, νέα και αν είναι έτσι γιατί όχι και πιο ...νέα ΠΟΑΣΥ.
Είναι αν μη τη άλλο άδικο, αλλά και επικίνδυνο για την περαιτέρω συνέχιση και βελτίωση της συνδικαλιστικής και επαγγελματικής μας πορείας, να ξεχνάμε εύκολα ή να απαξιώνουμε ό,τι έχουμε πετύχει ως τώρα με τη δράση μας και πόσο σκληροί ήταν οι αγώνες που δόθηκαν γι΄ αυτό.
Εδώ είμαστε όλοι μαζί ενωμένοι να δώσουμε ηχηρό μήνυμα ότι είμαστε αποφασισμένοι να συνεχίσουμε τον αγώνα μας και να περιφρουρήσουμε την δικαιωτική για εμάς απόφαση του ΣτΕ, χρησιμοποιώντας κάθε συνδικαλιστικό αλλά και δικαστικό πρόσφορο μέσο ακόμη και σε Ευρωπαϊκό επίπεδο, όπως αρχικά ανάφερε κι ο Πρόεδρος, προκειμένου να αξιώσουμε και να επιτύχουμε την προστασία των δημοκρατικών θεσμών της χώρας μας και τον σεβασμό των ατομικών μας δικαιωμάτων που προστατεύονται από το Ελληνικό Σύνταγμα και την ΕΣΔΑ.
Συμπερασματικά, λαμβάνοντας υπόψη το γεγονός ότι είναι καθολική η απαίτηση για ενδυνάμωση της συνδικαλιστικής - παρεμβατικής παρουσίας της ΠΟΑΣΥ με αφορμή και τη δημιουργία της Ομάδας Εργασίας της «νέας γενιάς», όπως ειπώθηκε στην αρχή και ίσως να μην ανταποκρίνεται ακριβώς στο ρόλο της ο όρος νέα γενιά, διότι τα προβλήματα είναι κοινά, -αλλά αντιλαμβάνομαι την αγωνία του προέδρου που το πρότεινε πριν από ένα χρόνο και πάντα με προσανατολισμό στους νέους συναδέλφους-, μπορούμε να δώσουμε έμφαση στα εξής, ζητήματα:
1. Ανάδειξη-αποτύπωση-δημοσιοποίηση –προβολή του προβληματισμού που αναπτύσσουν οι νέοι συνάδελφοί μας σε σχέση με τη συνδικαλιστική λειτουργία, αλλά και την ίδια τη λειτουργία της αστυνομίας. Καταγραφή των προβλημάτων που αντιμετωπίζουν και αναζωπύρωση μιας διαδικασίας εσωτερικού διαλόγου για ό,τι μας απασχολεί, χωρίς φόβο για την όποια αιρετική θέση και άποψη.
2. Ανάπτυξη πρωτοβουλιών για τη διατήρηση των καλών σχέσεων με την ελληνική κοινωνία, διασφαλίζοντας την ορθή χωροθέτηση των αστυνομικών υπηρεσιών, την ορθολογική κατανομή του αστυνομικού προσωπικού, τον εφοδιασμό του με σύγχρονη υλικοτεχνική υποδομή και τη διαρκή του εκπαίδευση.
3. Ανάπτυξη πρωτοβουλιών για τον εκδημοκρατισμό των λειτουργιών της αστυνομίας με σεβασμό στα δικαιώματα του προσωπικού της (εργασιακά, οικονομικά, συνταξιοδοτικά κλπ). Δεδομένου ότι έχουν αυξηθεί τα όρια συνταξιοδότησης, επιβάλλεται ενημέρωση για τις επιπτώσεις που ενδεχομένως να έχουν αυτές οι αλλαγές στην υπηρεσιακή και ατομική ζωή.
4. Έλεγχος και καταπολέμηση της διαφθοράς και κάθε μορφής αυθαιρεσίας της διοίκησης με έμφαση στην επαγγελματική λειτουργία της αστυνομίας. Να αντιμετωπιστούν από τους νέους συναδέλφους μας με κριτική συνδικαλιστική ματιά τα κρούσματα διαφθοράς ώστε να ανατρέψουμε την αρνητική εικόνα της κοινωνίας και τα στερεότυπα περί συγκάλυψης και συναδελφικής αλληλεγγύης.
5. Απεμπλοκή από παροχή υπηρεσιών μη συμβατών με την κύρια αποστολή της αστυνομίας. Η προβολή αυτού του αιτήματος θα συσπειρώσει τους νέους αφού θα τους υπενθυμίζει διαρκώς το κυρίαρχο αίτημα για την επαγγελματική τους αναβάθμιση.
6. Ανάπτυξη πρωτοβουλιών για την αναπτέρωση του ηθικού των νέων συναδέλφων με εκδηλώσεις κοινωνικού και πολιτιστικού περιεχομένου
7. Συνεργασία με τη Γραμματεία Γυναικών για κοινές καινοτόμες δράσεις.
8. Αναζήτηση προγραμμάτων που αφορούν τη νέα γενιά, μέσω της Γενικής Γραμματείας Νέας Γενιάς του υπουργείου Παιδείας, και τα οποία ενδεχομένως να μπορούν να αξιοποιηθούν για τους αστυνομικούς.
Όλα αυτά αποτελούν το σταθερό υπόβαθρο και δημιουργούν το κίνητρο για να απαιτήσουμε επίσης την πλήρη συμμετοχή στα υπηρεσιακά συμβούλια, κάτι που επιτάσσουν οι αρχές της δημοκρατίας, με την καταλυτική μας συμμετοχή στα συμβούλια ανάδειξης της ιεραρχίας, με τη συμμετοχή των εκπροσώπων μας σε περιφερειακά υπηρεσιακά και μη όργανα και βέβαια με την αξιοποίηση των εκλεγμένων αστυνομικών στα όργανα της νομαρχιακής και τοπικής αυτοδιοίκησης, διοργανώνοντας π.χ. θεματικές συνδιασκέψεις κατά τακτά διαστήματα.
Σας ευχαριστώ για την προσοχή σας.
ΤΖΑΤΖΑΝΑ Σταυρούλα
Προέδρος Ε.Α.Υ. Ροδόπης
Μέλος Δ.Σ. Π.Ο.ΑΣ.Υ.
Πηγή : poasy.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου