Ας συνεχίσουμε με τα βασικά....

Στην Ελλάδα του 2013, με την οικονομική ύφεση να μην λέει να φύγει, με τους μισθούς κουρεμένους ο Αστυνομικός βιώνει άλλο ένα κοινωνικό αποκλεισμό, ο οποίος δεν αφορά τον ίδιο αλλά τα ίδια τα παιδιά του.

Εκατοντάδες συνάδελφοι παραπονιούνται καθημερινά  ότι το σύστημα αποκλείει τα παιδιά τους από τους δημοτικούς παιδικούς και βρεφονηπιακούς σταθμούς . Αιτία; Ο μεγάλος μισθός τους… ή μάλλον ότι είναι οι μοναδικοί που ότι βγάζουν ως εισόδημα το δηλώνουν,  εν’ αντιθέσει με τις λοιπές εργατικές κατηγορίες (πλήν μισθωτών). Επίσης δεν του δίνουν ούτε καν το δικαίωμα να ενταχθεί στους παιδικούς και βρεφονηπιακούς σταθμούς που είναι μέσω των προγραμμάτων ΕΣΠΑ και όχι λόγω εισοδήματος αλλά λόγω ότι είναι Αστυνομικός και γιατί και η γυναίκα του είναι Αστυνομικός .

Πως όμως  θα μπορέσει ο συνάδελφος να ανταπεξέλθει στις ανάγκες τις υπηρεσίας , όταν πρέπει να σκέφτεται κάθε ώρα και στιγμή το παιδί του και πως θα πρέπει να γυρίσει γρήγορα σπίτι για να φύγει η γυναίκα του για να πάει στην δουλεία και ανάποδα . Ποιος θα κρατήσει το παιδί αυτού του ανθρώπου αν η Υπηρεσία του πει μπες στο λεωφορείο  και πήγαινε στην ΔΕΘ για παράδειγμα; Η Υπηρεσία το μόνο που ξέρει είναι να απαιτεί χωρίς όμως να βοηθάει ουσιαστικά το Αστυνομικό να έχει εναρμονισμένη κοινωνική και επαγγελματική ζωή .

 Σε ολόκληρη την Αττική η ΕΛ.ΑΣ έχει ένα παιδικό σταθμό στην πρώην Σ.Α.Ε.Α. ο οποίος  όμως δεν μπορεί να εξυπηρετήσει μεγάλο αριθμό παιδιών , οπότε το μόνο που  μένει είναι να απαιτήσουμε την δημιουργία τουλάχιστον άλλων πέντε παιδικών και βρεφονηπιακών σταθμών σε όλη την Αττική, έναν ανά διεύθυνση.

Παράδειγμα : Στο Διεθνή Αερολιμένα υπάρχουν χώροι για δημιουργία παιδικού σταθμού. Δεν θα μπορούσε να παραχωρηθεί ένας χώρος ώστε να εξυπηρετηθούν οι συνάδελφοι του Αεροδρομίου αλλά και των Α.Τ Κορωπίου και Α.Τ Μαρκοπούλου και γενικότερα των Υπηρεσιών που είναι πολύ κοντά ; Γιατί να μην μπορεί ΕΛ.ΑΣ. να πάρει δύο  υπαλλήλους παιδαγωγούς μέσω της κινητικότητας και να κρατάνε τα παιδιά των συναδέλφων; Αν αυτό είναι αδύνατο θα μπορούσαν και οι ίδιοι οι συνάδελφοι να πληρώνουν ένα μικρό τίμημα ώστε να γνωρίζουν ότι κάποιος κρατάει τα παιδιά τους σε ένα ασφαλές περιβάλλον.

Αγαπητοί μου συνάδελφοι, οφείλουμε στους εαυτούς μας να συνεργαστούμε και να αγωνιστούμε με σκοπό να βελτιώσουμε την ποιότητα της δικής μας ζωής.

Όλοι μαζί μπορούμε !!!

ΝΤΑΜΚΑΣ Ανδρέας

Μέλος της Α.Ν/Α.Σ.Α.