Ομιλία Προέδρου Π.Ο.ΑΣ.Υ. κ. Χρήστου ΦΩΤΟΠΟΥΛΟΥ στο 25ο Πανελλαδικό Συνέδριο

Παραθέτουμε την ομιλία του προέδρου της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Αστυνομικών Υπαλλήλων (Π.Ο.ΑΣ.Υ.) με την οποία άρχισαν οι εργασίες του 25ου Πανελλαδικού Συνεδρίου.

Συναδέλφισσες, Συνάδελφοι

Καλωσορίζουμε στην τελετή επίσημης έναρξης του 25ου Πανελλαδικού συνεδρίου της ΠΟΑΣΥ όλους τους εκλεκτούς προσκεκλημένους μας.

Οι εργασίες του συνεδρίου ξεκίνησαν χθες το απόγευμα, με την παρουσίαση και ψήφιση του Διοικητικού Απολογισμού μιας τριετίας, μιας συνδικαλιστικής περιόδου πυκνής σε γεγονότα και δράσεις, πρωτόγνωρης, θα λέγαμε, στα χρονικά του συνδικαλιστικού μας κινήματος.

Τα χρόνια αυτά σημαδεύτηκαν με τη βαριά σκιά των πολιτικών των Μνημονίων, που στην κορύφωσή τους, οδήγησαν αναπόφευκτα σε ιστορικές πολιτικές εξελίξεις, με τον σχηματισμό, για πρώτη φορά, μιας κυβέρνησης με βασικό κορμό ένα αριστερό ριζοσπαστικό κόμμα.

Θα μου επιτρέψετε, λοιπόν, να μιλήσω σε αυτό το πλαίσιο, για να ανακαλέσω στη μνήμη όλων μας, κάποιες πικρές αλήθειες.

Κύριοι προσκεκλημένοι, αγαπητοί σύνεδροι, συναδέλφισσες και συνάδελφοι

Με πεισματική εμμονή στην ουσία πάντα των πραγμάτων, με την επιβαλλόμενη προσοχή, υπευθυνότητα και σοβαρότητα, μακριά από αντιπολιτευτικές κορώνες και ανέξοδους λαϊκισμούς, οφείλουμε να παραδεχθούμε χωρίς «φτιασιδώματα» ότι όλα «τα παλιά», όλα έχουν καταρρεύσει παταγωδώς. Από το πολιτικό σύστημα ίσαμε και αυτόν τον ίδιο τον τρόπο ζωής, που μας έκανε να ακολουθούμε τυφλά στην καθημερινότητά μας -καθ' ένας ξεχωριστά και όλοι μαζί ως κοινωνία.

Κρίση θεσμών, κρίση αξιών, εμπορευματοποίηση των πάντων και άκρατος καταναλωτισμός, όλα στο βωμό του κέρδους, και κυρίως, στο βωμό της κερδοσκοπίας και στον ευτελισμό της ανθρώπινης ύπαρξης.

Το δυστύχημα είναι ότι ταυτόχρονα με όλα αυτά, η χώρα οδηγήθηκε στη χρεοκοπία και στη μέγγενη των ξένων δανειστών - των διεθνών κέντρων της τοκογλυφίας, όπως έχουμε απερίφραστα τοποθετηθεί στα προηγούμενα συνέδριά μας.

Δημόσιες υπηρεσίες βρίσκονται στα όρια της αντοχής τους, μηδέ της Ελληνικής Αστυνομίας εξαιρουμένης. Η κοινωνία δοκιμάζεται ανελέητα και μαζί με αυτήν, και ο Έλληνας Αστυνομικός.

Η πολυπόθητη ανάπτυξη είναι ακόμα όνειρο θερινής νυκτός. Όλοι ομιλούν για την εξυπηρέτηση του χρέους, ενώ το βασικό, από την πρώτη στιγμή, θα έπρεπε να είναι η νηφάλια συζήτηση για την ανακήρυξή του ως επονείδιστου και μη βιώσιμου και άρα μη αποδεκτού από οποιαδήποτε ελληνική κυβέρνηση.

«Ουκ αν λάβεις παρά του μη έχοντος», όπως λέει και η παροιμιώδης ρήση στο έργο του Λουκιανού, Νεκρικοί Διάλογοι, όπου ο κυνικός φιλόσοφος Μένιππος αναφέρεται, ως ο μόνος, που διέσχισε ποτέ τον Αχέροντα ποταμό, χωρίς να πληρώσει τον οβολό στο Χάρο - αφού δεν είχε φυσικά.

Το δυστύχημα, επίσης, είναι ότι τα Μνημόνια και η ανθρωπιστική κρίση που προκάλεσαν στη χώρα, ήρθαν μόλις λίγα χρόνια μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας, για τους οποίους υπερηφανευόταν, σχεδόν στο σύνολό του, το πολιτικό σύστημα. Και στέκομαι σε αυτό το γεγονός –ορόσημο, για τη χώρα μας και για την αναγέννησή της, διότι όλοι ενθυμούμαστε πόσο ψηλά στην ατζέντα είχαν τεθεί, τότε, και τα δικά μας θέματα, τα θέματα της ασφάλειας και το λεγόμενο ολυμπιακό κεκτημένο.

Αλήθεια, τι έγιναν όλα αυτά και γιατί κανείς δεν μπαίνει στον κόπο να ασχοληθεί σήμερα σοβαρά με αυτά τα ζητήματα;

Τα παλιά κυβερνητικά κόμματα που φέρουν το μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης, αλλά και τα καινούργια και δη αυτά που χειρίζονται σήμερα τις τύχες της χώρας μας, ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ, να κάνουν κι αυτά την αυτοκριτική τους και να διδαχθούν από τα λάθη του παρελθόντος. Να αφήσουν τις μικροκομματικές αντιπαραθέσεις και να υπηρετήσουν το συμφέρον του λαού και της χώρας. Και εννοείται χωρίς διακυβέρνηση «εξ αναθέσεως», αλλά με τη δική μας καθημερινή συμμετοχή στα κοινά και τον αναγκαίο έλεγχο των πολιτικών τους πράξεων. Ως ενεργοί ένστολοι πολίτες και όχι ως άβουλα όργανα της οποιασδήποτε εξουσίας.

Κυρίες και Κύριοι,

Παρά τις φιλότιμες και υπεράνθρωπες, πολλές φορές, προσπάθειες των συναδέλφων μας, αλλά και το φόρο αίματος που πληρώνουμε στον καθημερινό αγώνα κατά του εγκλήματος, χωρίς μηδενιστική διάθεση ή παράβλεψη των σημαντικών επιχειρησιακών επιτυχιών της Ελληνικής Αστυνομίας, η κατάσταση είναι πλέον εξαιρετικά κρίσιμη και για τους αστυνομικούς και για τους πολίτες.

Και μπορεί για διάφορους λόγους να μην κυριαρχούν, όπως παλιότερα, στα «Δελτία των 8», η εγκληματικότητα και η ανασφάλεια, αλλά την αλήθεια δεν μπορούμε να την κρύβουμε ες αεί κάτω από το χαλί.

Και ποια είναι αυτή;

Το συνδικαλιστικό μας κίνημα, τείνει να αναλάβει ευθύνες που δεν του αναλογούν.

Από πότε πρέπει να θεωρείται περίπου ως «επίτευγμα» ο εξοπλισμός των Υπηρεσιών με χορηγίες και με εράνους ή έξοδα των σωματείων;

Από πότε πρέπει να θεωρείται πατριωτισμός το να πληρώνει από την τσέπη του ο αστυνομικός τα έξοδα για τον εξοπλισμό, την κίνηση και τη σίτισή του, ενώ την ίδια ώρα η Πολιτεία να μην του παρέχει ούτε τα στοιχειώδη για την υγιεινή και την ασφάλειά του;

Από πότε πρέπει η Πολιτεία να ζητά τα πάντα από τον αστυνομικό, και μάλιστα στο πρώτο δικό του στραβοπάτημα, να του χρεώνει τα πάντα;

Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, βλέπουμε ότι συνεχίζεται και η απαράδεκτη κατάσταση –τεχνηέντως πολλές φορές - του στιγματισμού του αστυνομικού, αυτού του ιδιότυπου ρατσισμού, όπως λένε κάποιοι, με διάφορες αφορμές και αιτίες. Δεν λέμε ότι το Αστυνομικό Σώμα είναι ένα Σώμα «αγγέλων», ούτε ότι υπάρχει σήμερα η εμφύλια «πολεμική ατμόσφαιρα» άλλων δεκαετιών. Αλλά το γεγονός ότι μπήκε δυναμικά στη ρητορική της νέας διακυβέρνησης η αναγκαιότητα της συμφιλίωσης αστυνομίας και πολιτών, λέει από μόνο του πολλά. Το παρήγορο για μας είναι ότι η κοινωνία αντιλαμβάνεται πλέον ποιοι είναι οι πραγματικοί υπαίτιοι των προβλημάτων και στρέφει εκεί τα βέλη της, αναγνωρίζοντας το θεσμικό ρόλο του αστυνομικού, αλλά και το πολύπλευρο έργο που τον καλεί το καθήκον, να επιτελεί, κατά τον καλύτερο δυνατό τρόπο.

Είναι ώρα, επομένως, χωρίς δικολαβικές ακροβασίες και στρεψόδικες υπεκφυγές, όλοι μαζί, πολιτικός κόσμος και συνδικαλιστικό κίνημα, να αναλάβουμε τις ευθύνες μας και να χαράξουμε τη νέα πορεία με υψηλό φρόνημα, φρόνηση και σωφροσύνη για να αντεπεξέλθουμε στις δοκιμασίες των καιρών.

Σε ό,τι μας αφορά, με γνώμονα και την καβαφική προτροπή «Ποτέ από το χρέος μη κινούντες», θα συνεχίσουμε τον αγώνα μας, με πίστη και αφοσίωση στις καταστατικές μας αρχές, διδασκόμενοι από λάθη και παραλείψεις του παρελθόντος, συνδυάζοντας ταυτόχρονα εμπειρίες και πρακτικές από τον ευρύτερο περίγυρό μας.

Όχι μόνο για να έχουμε ένα παραγωγικό συνέδριο, με πνεύμα ενότητας, σύνεσης και καλής προαίρεσης σήμερα, αλλά και αύριο όταν θα ανοίξει ένας νέος κύκλος, όπου όλοι θα κληθούμε να πιστοποιήσουμε την αγωνιστικότητα και το νεωτερισμό που ευαγγελιζόμαστε, εμπράκτως και όχι στα λόγια και στη θεωρία.

Το συνδικαλιστικό μας κίνημα, από την δική του πλευρά, καλείται να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων κάτω από το βάρος της πρωτόγνωρης και πολύπλευρης κρίσης, χωρίς να αποπροσανατολίζεται από κάλπικες υποσχέσεις και κυρίως από ωραιοποιημένες καταστάσεις και επικοινωνιακές τακτικές.

Με αυτά τα δεδομένα, και μέσα σε αυτό το κλίμα, διαμορφώνεται η καθημερινή δράση μας για την αντιμετώπιση με κάθε τρόπο, μικρών και μεγάλων προβλημάτων.

Δεν παραβλέπουμε, ωστόσο, το ότι έχουμε απέναντί μας μια νέα κυβέρνηση που προσπαθεί να σταθεί στα πόδια της. Οι βασικές της εξαγγελίες για μεταρρυθμίσεις στην Ελληνική Αστυνομία, με στόχο την ανάταση του Έλληνα Αστυνομικού και την ανάδειξη του κοινωνικού του ρόλου, ήταν και είναι και δικές μας θέσεις και γι' αυτό οι απαιτήσεις μας είναι μεγάλες.

Ο νέος Υπουργός, ο Αναπληρωτής Υπουργός Εσωτερικών και Διοικητικής Ανασυγκρότησης κ. Γιάννης Πανούσης, γνώριμος στο χώρο μας από παλιά, λόγω κυρίως της ακαδημαϊκής του ιδιότητας, δεσμεύτηκε για έναν ουσιαστικό διάλογο με την Ομοσπονδία, θεωρώντας μας, κατά βάση, σύμβουλούς του. Μένει ωστόσο στην πράξη να αποτυπωθεί το πολιτικό του όραμα και το έργο που θα αφήσει πίσω του. Διότι είναι γνωστές οι Συμπληγάδες τις οποίες διέρχεται και αβέβαιη η περαιτέρω πορεία...

Ως Ομοσπονδία, εμείς, πάντως δεν διστάσαμε να καυτηριάσουμε αρνητικές συμπεριφορές και αποφάσεις κυβερνητικών και κομματικών στελεχών, υπερτονίζοντας τη σημασία της διακριτότητας θεσμών και ρόλων, αλλά και πώς εννοούμε, εμπράκτως, την υπηρέτηση του αστυνομικού λειτουργήματος και τη συμφιλίωση της ελληνικής κοινωνίας με τον θεσμικό ρόλο του Έλληνα Αστυνομικού.

Ο ίδιος, άλλωστε, έχει τονίσει ενώπιον του πρωθυπουργού κατά την επίσκεψη του τελευταίου στο Υπουργείο, ότι «Τίποτε δεν μπορεί να πετύχει αν δεν αλλάξει το κοινωνικό προφίλ του Έλληνα αστυνομικού. Όπως δεν μπορούμε να έχουμε εκπαίδευση χωρίς δασκάλους, κατά τον ίδιο τρόπο δεν μπορούμε να έχουμε Αστυνομία χωρίς αστυνομικούς με υψηλό αίσθημα αυτοεκτίμησης, με κοινωνική αναγνώριση και με εξασφαλισμένο status. Ο σύγχρονος αστυνομικός δεν παίζει κρυφτούλι με τους κλέφτες στη γωνιά της αλάνας ή της αυλής, αλλά έχει να αντιμετωπίσει την «αυτοκρατορία του εγκλήματος», τον λεγόμενο «killer kapitalismus», είπε ο κύριος Πανούσης και προσθέτουμε εμείς, δίνοντας ακόμα και την ζωή του είτε στο πεδίο της μάχης είτε αυτοκτονώντας, είτε στα δυσεξήγητα τροχαία ατυχήματα που τείνουν να εξελιχθούν σε μάστιγα.

Για όλους αυτούς τους συναδέλφους μας, οφείλουμε να τηρήσουμε 1΄ σιγή εις ένδειξη μνήμης και σεβασμού.

1΄ ΣΙΓΗ.

Αιωνίας τους η μνήμη.

  Αξιότιμοι κύριοι,

Απαιτήσαμε στο προηγούμενο συνέδριό μας, τέλη Νοεμβρίου, να διασφαλιστεί η ζωή μας, να καθιερωθούν «ζώνες ασφαλείας» για τη θωράκιση των αστυνομικών.

Έχουμε, επίσης, διακηρύξει από την πρώτη στιγμή ότι είμαστε υπέρμαχοι του διαλόγου με την Ηγεσία, αρκεί αυτός να μην είναι προσχηματικός αλλά ουσιαστικός και χρήσιμος. Είμαστε δε σε μια φάση υποβολής των τελικών μας προτάσεων για τις μεταρρυθμίσεις που ευαγγελίζεται να φέρει η νέα κυβέρνηση στον αστυνομικό Οργανισμό και το προσεχές διάστημα, το νέο Διοικητικό συμβούλιο θα κληθεί να δοκιμαστεί, αμέσως-αμέσως, στη λήψη αποφάσεων, καθοριστικών για το παρόν και το μέλλον της Ελληνικής Αστυνομίας:

«Αναδιάρθρωση Υπηρεσιών χωρίς κατάργηση των οργανικών θέσεων, Αντικειμενικός Κώδικας Μεταθέσεων, Πειθαρχικό Δίκαιο, Αξιοκρατικές Κρίσεις και Προαγωγές, Βαθμολόγιο ελπίδας και όχι τυπολατρίας, Μισθολόγιο αξιοπρεπούς διαβίωσης, άμεση συμμόρφωση της Κυβέρνησης στις αποφάσεις του ΣτΕ, Ασφαλιστικό σύστημα για ένα αξιόμαχο Σώμα και όχι για μια αστυνομία γερόντων, Ανωτατοποίηση της Εκπαίδευσης και πιστοποίηση των σπουδών με βάση τα ευρωπαϊκά πρότυπα για να μην χάσουμε το τρένο, Επικινδυνότητα εργασίας, Κανόνες Υγιεινής και Ασφάλειας και Ιατρό εργασίας λόγω της επικινδυνότητας του επαγγέλματος για να περιορίσουμε τις τραγικές απώλειες, σύσταση Διακομματικής Επιτροπής για εθνική συνεννόηση και πολλά άλλα βασικά κεφάλαια του διεκδικητικού πλαισίου δράσης, που παραμένουν ανοικτά και επιβάλλουν μια υπεύθυνη στάση, τόσο από μας όσο και από την Πολιτεία».

Γι' αυτό απαιτούμε από την νέα Κυβέρνηση να αντιμετωπίσει σοβαρά τις προτάσεις μας, απαντώντας, επιτέλους, στο καίριο ερώτημα «τι αστυνομία θέλουμε και για τι τη θέλουμε». Όσο αποφεύγει, συνολικά, το πολιτικό σύστημα να δώσει καθαρές απαντήσεις, άλλο τόσο θα διαιωνίζονται αρνητικά φαινόμενα και θα συντηρείται το χάσμα μεταξύ αστυνομίας και κοινωνίας, με αποτέλεσμα να μην απελευθερώνονται οι δυνάμεις εκείνες, που υπάρχουν και θέλουν, ενώ δεν μπορούν σήμερα, να στηρίξουν, πραγματικά, το κοινωνικό μας έργο επ' ωφελεία της ελληνικής κοινωνίας.

Επίσης, θέλουμε να τονίσουμε ότι όσο η Κυβέρνηση αντιμετωπίζει την πολιτική στον τομέα δημόσιας τάξης με δογματισμούς και οικονομικές περικοπές και όχι ως μια εθνική υπόθεση, κάθε προσπάθειά μας αναπόφευκτα θα υπονομεύεται.

Επιτέλους, ας πουν οι κυβερνώντες ένα μεγάλο ΟΧΙ στην «τρόικα» εξαιρώντας την Ελληνική Αστυνομία από τις επώδυνες και επιζήμιες περικοπές.

Διότι όσο καλές κι αν είναι, τελικά, οι θεσμικές αλλαγές αν δεν συνοδευτούν από τη διάθεση κονδυλίων, εκ των πραγμάτων θα απομείνουν κενές περιεχομένου, όπως έχει συμβεί, άλλωστε, πολλές φορές και κατά το παρελθόν.

Αυτή η διαπίστωση, μάς απασχολεί καθημερινά, με τα εκατοντάδες αιτήματα και τις παρεμβάσεις μας σε κεντρικό και περιφερειακό επίπεδο, με βάση τα παράπονα και τις υποδείξεις των συναδέλφων μας, σε όλη την επικράτεια, έτσι όπως ανακύπτουν από την καθημερινή σκληρή αστυνομική πραγματικότητα.

Ας μην λησμονούμε ότι ο δικός μας ρόλος, όπως προείπα, είναι πάντα διεκδικητικός και όχι διαχειριστικός.

Η δική μας ευθύνη σταματά στην υπόδειξη και την ανάδειξη του προβλήματος, μέσω των αγωνιστικών μας δράσεων, ενώ η ευθύνη της Κυβέρνησης αρχίζει με την αποδοχή του αιτήματος και σταματά μόνο με την επίλυσή του.

Ως τότε, εμείς δικαιούμαστε και αυτό κάνουμε πάντα, να πιέζουμε και να καταγγέλλουμε τα όποια φαινόμενα υποκρισίας, εμπαιγμού, ολιγωρίας και αδιαφορίας των υπευθύνων είτε είναι αυτοί στην κυβέρνηση είτε στην αντιπολίτευση.

Και βέβαια, δεν είμαστε εμείς αυτοί που υπογράφουμε τα νομοσχέδια και τις υπουργικές αποφάσεις, όπως παραπλανητικά και ύπουλα καλλιεργείται από τους άσπονδους φίλους μας, κάθε φορά που θέλουν διάφορες πολιτικές και κομματικές ευθύνες να διαχέονται αλλού, και κυρίως στο συνδικαλιστικό μας κίνημα και μάλιστα συμπτωματικά κάθε φορά είτε στην ΠΟΑΣΥ είτε ονομαστικά στο πρόσωπο του Προέδρου της!!!

Χωρίς να πέφτουμε, λοιπόν, σε αυτήν την παγίδα, αλλά συνεχίζοντας να αναδεικνύουμε τα υπαρκτά προβλήματα, θα προτείνουμε τεκμηριωμένα και υπεύθυνα τις όποιες λύσεις και θα αγωνιζόμαστε σθεναρά έως τη δικαίωση των προσδοκιών των μελών μας, της μεγάλης αστυνομικής μας οικογένειας που είναι και πρέπει να είναι υπερήφανη για το συνδικάτο της.

Και θέλω να υπερτονίσω σ' αυτό το σημείο, ότι η συνδικαλιστική λειτουργία, η υπηρέτηση του κοινού καλού, όπως το τιμήσαμε τουλάχιστον εμείς, δεν αποτέλεσε ποτέ «περίπατο» για κανέναν. Δεν ήταν ποτέ εύκολη υπόθεση η συλλογική δράση για το κοινό καλό, και πολύ περισσότερο, δεν είναι σήμερα.

Όχι μόνο επειδή έχουν διαπραχθεί ανομήματα στο όνομα της συνδικαλιστικής δράσης σε κάποιους χώρους και κάποιοι συνδικαλιστές έχουν χάσει την έξωθεν καλή μαρτυρία, αλλά και διότι η σύγκρουση με τις κατεστημένες αντιλήψεις και νοοτροπίες απαιτεί ψυχικά αποθέματα, καθαρό μυαλό και ανοικτό πεδίο δράσης.

Οι πειρασμοί είναι πολλοί και τα εμπόδια πολύ περισσότερα. Και όταν μάλιστα δεν υπάρχει η σύμπνοια, η νηφάλια αποτίμηση των πραγμάτων, η σύνεση και η σύνθεση των διαφορετικών απόψεων, θα οδηγούμαστε σε αρνητικές καταστάσεις.

Επειδή, όμως, δεν θέλω να αδικώ κανέναν και πρωτίστως τους εαυτούς μας, εμάς όλους που κρατήσαμε ψηλά τη σημαία της ΠΟΑΣΥ σε χαλεπούς καιρούς, στο όνομα όλων των πρωτοπόρων στελεχών μας, αλλά και όλων των νέων συναδέλφων που ακολούθησαν τα βήματά μας και από το 1988, πριν τη νομιμοποίηση του συνδικαλισμού αλλά και μετά, το 1994, όταν πια είχε μπει το νερό στ' αυλάκι, οφείλω από τα βάθη της καρδιάς μου, να πω ένα μεγάλο Ευχαριστώ για την εμπιστοσύνη που επιδείξατε στο πρόσωπό μου κατά τη διάρκεια της πολύχρονης θητείας μου και κυρίως για την στήριξη, την αναγνώριση και τη δικαίωση των κοινών μας αγώνων.

Δεν ισχυρίζομαι ότι καταφέραμε τα πάντα ούτε ότι είχαμε πάντα το αλάθητο.

Απευθύνομαι, ωστόσο, στη νέα γενιά των στελεχών της ΠΟΑΣΥ για να τους πω ότι φέτος που τα περισσότερα σωματεία κλείνουν πια, 20 χρόνια νόμιμης συνδικαλιστικής δράσης και σχεδόν τριάντα από την εμφάνιση των πρώτων συνδικαλιστικών κινήσεων, έχουν την ευκαιρία να ανατρέξουν στην ιστορία μας, να μελετήσουν τη δική μας εμπειρία και με υψηλό το φρόνημα, να αντέξουν στις δοκιμασίες για να πράξουν στο ακέραιο το συνδικαλιστικό τους χρέος.

Είναι ανάγκη να απαλλαγούν οι ίδιοι από τεχνητές δεσμεύσεις, επιζήμιες διλημματικές καταστάσεις και καταπιεσμένα συναισθήματα.

Αυτό δεν σημαίνει καθόλου ότι πρέπει να απαρνηθούν την ατομικότητά τους, την προέλευση και την διαδρομή τους στο κίνημα, ούτε και να ξεχάσουν ετσιθελικά το δικό τους και το δικό μας παρελθόν. Κάτι τέτοιο, είναι ανιστόρητο και σε κάθε περίπτωση αντίθετο σε κάθε έννοια λογικής.

Η ιστορική μνήμη, όπως θα γνωρίζουν, είναι άλλωστε το θεμέλιο της ταυτότητας του προσώπου, ενώ ο ιός της λήθης είναι πάντοτε θανατηφόρος. Να μη λησμονούν ότι Αστυνομικός που δεν έχει μνήμη, δεν έχει μέλλον.

Όπως δεν θα έχει μέλλον, αν επιτρέψει τη χαλάρωση του αγώνα και οδηγηθεί στο λαϊκισμό και στην ατεκμηρίωτη διεκδίκηση συντεχνιακών αιτημάτων, εγκαταλείποντας την υπεύθυνη στάση που μας οδηγούσε στην ικανοποίηση των αιτημάτων μας και στις μεγάλες κατακτήσεις για τις οποίες είμαστε υπερήφανοι ως αστυνομικοί. Επίσης, ότι πρέπει να μην εγκλωβιστούν σε «παραταξιακούς» διαγκωνισμούς, με ομαδοποιήσεις και επιζήμιες αντιπαραθέσεις, υπονομεύοντας την οντότητα Σωματείων και Ομοσπονδίας, πολύ περισσότερο, δε, για να μην αποπροσανατολιστούν από τη δράση τους. Επιβάλλεται συμπαγής ενότητα, στοχοπροσήλωση και άψογος συντονισμός των όποιων πρωτοβουλιών για να 'ρθουν οι μεγάλες καινοτομίες που οραματιζόμαστε.

Εμείς, χωρίς να περιαυτολογώ, καταφέραμε να σταθούμε διαχρονικά όρθιοι, να πετύχουμε πολλά ιδίως τον παλιό καλό καιρό, αλλά και τώρα επί Μνημονίων, μπορέσαμε να έχουμε ένα έστω μικρό, αλλά θετικό πρόσημο στα πεπραγμένα μας.

Συνολικά, στην πρώτη φάση, από τον Αύγουστο του 2012, έως τα τέλη του 2014, διοργανώσαμε 30 μαζικές και αντιπροσωπευτικές κινητοποιήσεις σε συνεργασία με τις άλλες Ομοσπονδίες και πάντα μαζί με τις Πρωτοβάθμιες Οργανώσεις μας, τόσο στην Αθήνα όσο και στην περιφέρεια της χώρας. Αναδείξαμε το δικαίωμα της απεργίας για σειρά χρονιζόντων αιτημάτων περί την Υγιεινή και Ασφάλεια, την επικινδυνότητα της εργασίας κλπ. και θεωρώ αυτονόητο ότι σε ενδεχόμενη αναθεώρηση του Συντάγματος, η ΠΟΑΣΥ θα πρωτοστατήσει για να κατοχυρωθεί η διεύρυνση των συνδικαλιστικών μας δικαιωμάτων.

Κατά γενική ομολογία, πάντως, πρωτοτυπήσαμε και πρωτοπορήσαμε στις αντιμνημονιακές μας αντιδράσεις τα τελευταία χρόνια, βλέποντας στη συνέχεια να μας ακολουθούν και άλλοι κλάδοι εργαζομένων.

Βεβαίως, ακολούθησαν οι πειθαρχικές διώξεις των συνδικαλιστικών μας στελεχών, του Δημήτρη Φώτη από την Πιερία για τη συμβολικό δρώμενο με την αγχόνη, κατά την μεγάλη κινητοποίηση της 6ης Σεπτεμβρίου 2012 στην Αθήνα, αλλά και της Σταυρούλας Τζατζανά από την Κομοτηνή για τη σθεναρή μας αντίδραση στη μετατροπή των Σχολών Αστυφυλάκων σε κέντρα κράτησης μεταναστών επίσης το 2012.

Σημαντικό είναι ακόμα ότι δεν πέρασε η απόπειρα τροποποίησης του συνδικαλιστικού νόμου, ούτε η προσπάθεια πειθαρχικοποίησης της συμμετοχής μας στις συγκεντρώσεις με στολή.

Αντιθέτως με τις ρυθμίσεις του συνδικαλιστικού νόμου που διέπει τη λειτουργία μας, δόθηκε περαιτέρω ώθηση στον διεκδικητικό μας αγώνα αφού λειτούργησε συσπειρωτικά και όχι αποθαρρυντικά, όπως προέβλεπαν οι Κασσάνδρες.

Η δημοκρατική μας λειτουργία είναι αδιαμφισβήτητα κατοχυρωμένη και εναπόκειται σε εμάς «ποτέ από το χρέος μη κινούντες», να διασφαλίσουμε περαιτέρω την εκπροσώπηση όλων των συναδέλφων και όλων των τάσεων και των αποχρώσεων, αρκεί βεβαίως η διαφορετικότητα να μην είναι προσχηματική αλλά ουσιαστική, ως πεμπτουσία του διαλόγου και της εποικοδομητικής συλλογικής προσπάθειας σε κάθε όργανο και κάθε συνδικαλιστική μας εκπροσώπηση.

Το γεγονός ότι «στείλαμε το μήνυμα» εγκαίρως και καταφέραμε, επίσης, να αποτρέψαμε τις πρόσθετες μισθολογικές περικοπές που είχαν ήδη ψηφιστεί για να ισχύσουν το 2014, και μάλιστα να υπάρξει, εν συνεχεία, το βοήθημα των 500 ευρώ, αλλά και η γνωστή μερική αποκατάσταση των αδικιών, κατόπιν των προσφυγών που κάναμε στο Συμβούλιο της Επικρατείας, είναι θετικότατα αποτελέσματα των επίμονων, κοινών αγωνιστικών μας δράσεων και όχι μια κάποια παραχώρηση της Πολιτείας, λόγω της μεγάλης της «αγάπης» προς τους ένστολους.

Στα συν της συνδικαλιστικής μας δράσης, εντάσσουμε, ακόμα, την ακύρωση της αναδιάρθρωσης των αστυνομικών Υπηρεσιών, έτσι όπως τέθηκε το Μάρτιο του 2014, και φυσικά τη συζήτηση, ΤΩΡΑ, του όλου θέματος από μηδενική βάση.

Το γεγονός, επίσης, ότι δώσαμε πολλές μάχες για το ΤΕΑΠΑΣΑ, και συνεχίζουμε να τις δίνουμε για να μην συντελεστεί η πλήρης υφαρπαγή των αποθεματικών του -και έχουμε συγκεκριμένες κυβερνητικές δεσμεύσεις επ' αυτού, όπως η κατάργηση του άρθρου 220 του Ν. 4281 και η διασφάλιση συντάξεων και εφάπαξ- δείχνει ότι μπορούμε να βάλουμε φραγμό στην απαξίωση και στην υποβάθμισή μας.

Όλο αυτό το διάστημα, συνεχίσαμε τη συνεργασία με το υπόλοιπο συνδικαλιστικό κίνημα των ενστόλων, συμπεριλαμβανομένων των συνταξιούχων συναδέλφων μας, καθώς και των Ενόπλων Δυνάμεων, όσο δε και με τις τριτοβάθμιες συνδικαλιστικές Οργανώσεις της Χώρας.

Αγωνία μας ήταν και είναι η διαφύλαξη των καλών μας σχέσεων με την ελληνική κοινωνία, με τους απλούς πολίτες που βλέπουν τον ένστολο ως φίλο και συμπαραστάτη στο πρόβλημά τους. Γι' αυτό καλέσαμε πολλές φορές τις Κυβερνήσεις να μη χρησιμοποιούν την Αστυνομία ως κατασταλτικό μηχανισμό για να αντιμετωπίσουν τα αδιέξοδα της πολιτικής που ακολουθούσαν απέναντι και σε άλλους κλάδους εργαζομένων, αλλά να προτάσσουν το διάλογο αντί της πυγμής της εξουσίας.

Καυτηριάσαμε τα φαινόμενα διαφθοράς και απαξίωσης της Ελληνικής Αστυνομίας και απαιτήσαμε σεβασμό στο λειτούργημά μας.

Καταδικάσαμε τις γενικεύσεις που στρέφονταν εναντίον όλης της Αστυνομίας και των Αστυνομικών στην υπόθεση της Χρυσής Αυγής και ζητήσαμε από την Τοπική Αυτοδιοίκηση και την κοινωνία των πολιτών να βγουν μπροστά και να στηρίξουν τα αιτήματά μας - αιτήματα εκσυγχρονισμού και εκδημοκρατισμού της Ελληνικής Αστυνομίας.

Επιπλέον, κατά τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου φέτος, ζητήσαμε και λάβαμε τις θέσεις των πολιτικών κομμάτων, γεγονός θετικό, ασχέτως αν δεν ανταποκρίθηκαν όλα τα κόμματα. Μας δόθηκε έτσι η δυνατότητα, να καταγράψουμε δεσμεύσεις και να τις αξιοποιήσουμε στην παρούσα φάση, με γνώμονα την ικανοποίηση συγκεκριμένων αιτημάτων μας.

Αταλάντευτα, επομένως, πρέπει να προχωρήσουμε στην επίτευξη των στόχων μας με κατάλληλο σχεδιασμό, κριτική και αυτοκριτική όπου και όποτε απαιτείται και προπαντός να επιμείνουμε στο «άνοιγμά» μας προς την κοινωνία και τους συναδέλφους μας.

Είναι σαφές ότι «δεν είμαστε δεδομένοι κανενός», αλλά έχουμε όλη τη διάθεση και τη δυναμική να συμβάλλουμε στην εξεύρεση λύσεων, προκειμένου να μην αναγκαστούμε να φωνάζουμε πάλι έξω από τη Βουλή το «είπα-είπα-ξείπα, δεν υπάρχει τσίπα».

Το συνδικαλιστικό μας κίνημα άντεξε στις δοκιμασίες του παρελθόντος. Στο χέρι μας είναι να διαπρέψει και κατά την τρέχουσα περίοδο, με μια νέα Κυβέρνηση που υποστηρίζει ότι ήρθε για να ανατρέψει τα Μνημόνια και να θέσει τη χώρα σε μια αναπτυξιακή τροχιά, αναδιανέμοντας τον παραγόμενο πλούτο και ελαφρύνοντας τα πλατιά λαϊκά στρώματα από τα βάρη της λιτότητας.

Το συνδικαλιστικό μας κίνημα οφείλει να αναδείξει το αστυνομικό παρόν στις σωστές του διαστάσεις. Να υπερβεί τα όρια ασφυξίας, που κάποιοι θα θέλαν να του επιβάλλουν, υποθηκεύοντας έτσι το μέλλον του.

Και με υψηλό το φρόνημα στις δοκιμασίες, με διάκριση, προαίρεση καθαρή και βούληση σταθερή, με σύμπνοια, συμπόρευση, συστράτευση και αλληλοϋποστήριξη, με κοινή προσπάθεια, με έναν κοινό κώδικα επικοινωνίας, να συνεχίσουμε τον κοινό μας αγώνα, για έναν κοινό σκοπό και κυρίως και προεχόντως για να περάσουμε αβλαβώς από τις συμπληγάδες της σύγχρονης εποχής.

  Συναδέλφισσες και Συνάδελφοι,

  Κυρίες και Κύριοι,

Στην μακρόχρονη συνδικαλιστική μου διαδρομή, δεν επεδίωξα ποτέ τις προσωπικές συγκρούσεις, όσο κι αν κάποιοι θα το ήθελαν ως διαδικασία αποπροσανατολισμού από τον κεντρικό μας στόχο.

Ασφαλώς τις διαπιστώσεις μου αυτές, αλλά και όλα όσα σας προανέφερα, δεν επιζητώ να τα αποδεχτείτε αξιωματικά και χωρίς αντίλογο.

Με την σημερινή μου ομιλία, προσπάθησα να δώσω το καθαρό στίγμα ενός οράματος που έρχεται από πολύ μακριά και είμαι βέβαιος, ότι θα πάει ακόμα πιο μακριά, με τη γλώσσα της αλήθειας, κόντρα στους σύγχρονους Λαιστρυγόνες και τους Κύκλωπες, χωρίς ωραιοποιήσεις, στολίδια και καρυκεύματα.

Δική μου αγωνία είναι η δική σας αγωνία για τη συνέχιση της ιστορικής διαδρομής της ΠΟΑΣΥ, με στόχο μια νέα, σύγχρονη, ευρωπαϊκή, δημοκρατική και αποτελεσματική Αστυνομία, ικανή να αντεπεξέλθει στις αυξημένες απαιτήσεις των καιρών, αλλά και στις ποικιλώνυμες προκλήσεις που αντιμετωπίζει η χώρα μας στο σταυροδρόμι τριών ηπείρων με τα γνωστά γεωπολιτικά συμφέροντα να διεκδικούν οφέλη, δυστυχώς εις βάρος του ελληνικού λαού, αλλά και των γειτόνων μας, πολλές φορές.

  Σας ευχαριστώ για την προσοχή σας!

Πηγή : poasy.gr