Κύριε Γενικέ Γραμματέα
Κύριε Αρχηγέ
Κύριοι εκπρόσωποι των Πολιτικών Κομμάτων
Συνάδελφοι εκπρόσωποι συνδικαλιστικών φορέων
Συναδέλφισσες-συνάδελφοι
Κυρίες και Κύριοι
Σας καλωσορίζω και σας ευχαριστώ που ανταποκριθήκατε στην πρόσκλησή μας, να παραβρεθείτε στο 24ο συνέδριό μας.
Η παρουσία σας, μας τιμά ιδιαίτερα και οφείλουμε με τις τριήμερες εργασίες μας να μη διαψεύσουμε τις προσδοκίες σας, που πιστεύω ακράδαντα ότι δεν αποκλίνουν από τις δικές μας.
Κυρίες και κύριοι
Αγαπητές συναδέλφισσες και συνάδελφοι
Κάνοντας χθες τον απολογισμό της χρονιάς, παρουσιάσαμε αναλυτικά τα πεπραγμένα της Ομοσπονδίας μας και είμαστε εδώ φυσικά για να καθορίσουμε τις περαιτέρω ενέργειές μας. Επισημάναμε ότι τελούμε υπό καθεστώς Μνημονίων και αυστηρής επιτήρησης, για πέμπτη συνεχή χρονιά, αλλά κοινή διαπίστωσή μας είναι ότι το «πρόγραμμα» δεν βγαίνει όπως τα υπολόγιζαν...
Τα συνδικάτα, συμπεριλαμβανομένων και ημών, το έχουν άλλωστε δια- κηρύξει από την πρώτη στιγμή. Και το ερώτημα είναι, μέχρι πού θα πάει αυτή η κατάσταση;
Το δημόσιο χρέος έχει εκτιναχθεί. Μεγάλα στρώματα της κοινωνίας πλήττονται από τις επιπτώσεις των Μνημονίων σε βαθμό να γίνεται πλέον λόγος και για ανθρωπιστική κρίση. Το κράτος πρόνοιας αποδομείται και οι δημόσιες - κοινωνικές υπηρεσίες ιδιωτικοποιούνται ολοένα και περισσότερο. Από τις περικοπές και τον υποτιθέμενο εξορθολογισμό λειτουργίας των υπηρεσιών, δεν γλίτωσε ούτε η Ελληνική Αστυνομία.
Οι χορηγίες ιδιωτών για είδη γραφείου, για εξοπλισμό, για την επισκευή οχημάτων είναι σχεδόν καθημερινό φαινόμενο. Η συρρίκνωση των πιστώσεων πλήττει το αξιόμαχο και της Ελληνικής Αστυνομίας και δεν χρειάζονται μελέτες για να το αντιληφθούμε. Ούτε η επίκληση των δεικτών της εγκληματικότητας αποτελεί ασφαλές μέτρο για την αξιολόγηση του παρεχόμενου αστυνομικού έργου. Το γεγονός αντιθέτως ότι θρηνήσαμε και φέτος τρεις συναδέλφους μας, αποτελεί μια τραγική παράμετρο, που πρέπει να προβληματίζει όλους μας και ιδιαίτερα την Ηγεσία μας.
Και ως ελάχιστη ένδειξη κατανόησης του προβλήματος, αλλά και δέσμευσής μας ότι θα συμφωνήσουμε επιτέλους ως πολιτεία στα αυτονόητα για την προστασία του Έλληνα Αστυνομικού, Σας καλώ να τηρήσουμε 1΄ ΣΙΓΗ, στη μνήμη των αδικοχαμένων συναδέλφων μας.
(Αιωνία τους η μνήμη!)
Κυρίες και κύριοι
Η χώρα μας πορεύεται με τα Μνημόνια από το 2010, χωρίς να είναι σε θέση να επιλύσει τα προβλήματα του παρελθόντος στον τομέα της δημόσιας τάξης.
Οι κρίσεις που ξεσπούσαν στο Αστυνομικό Σώμα, πριν από τα Μνημόνια, συνεχίζουν να μας ταλαιπωρούν. Τις τραγικές απώλειες συναδέλφων μας εν ώρα υπηρεσίας, αλλά και εκτός υπηρεσίας, δεν τις έχουμε περιορίσει. Το ίδιο ισχύει και για τις άστοχες επιχειρησιακές ενέργειες με θύματα πολίτες. Οι αυτοκτονίες συναδέλφων, μας προβληματίζουν επίσης. Όλα αυτά μας είχαν οδηγήσει στο συμπέρασμα - πολύ πριν ξεσπάσει η οικονομική κρίση- ότι έπρεπε, από τότε, να έχουν διορθωθεί τα ελλείμματα που παρουσίαζε η πολιτική δημόσιας τάξης και ασφάλειας.
Είχαμε προτάξει για παράδειγμα, την αναγνώριση της επικινδυνότητας του λειτουργήματος όχι με την οικονομική της διάσταση μόνο, αλλά με τη συνοδεία πρόσθετων θεσμικών παρεμβάσεων, επειδή βλέπαμε ότι η ανασφάλεια του αστυνομικού μετατρεπόταν σε ανασφάλεια των πολιτών. Ζητούσαμε και ζητάμε απάντηση στο καίριο ερώτημα «τι αστυνομία θέλουμε και για τι τη θέλουμε». Όσο αποφεύγει το πολιτικό σύστημα να δώσει καθαρές απαντήσεις, άλλο τόσο θα διαιωνίζονται αρνητικά φαινόμενα, θα υπάρχει χάσμα μεταξύ αστυνομίας και κοινωνίας και δεν θα απελευθερώνονται δυνάμεις, που είναι υπαρκτές και θέλουν, ενώ δεν μπορούν να προσφέρουν στην ελληνική κοινωνία.
Γι' αυτό επιδιώξαμε τη σύσταση διακομματικής επιτροπής, ώστε τα ζητήματα αυτά να τύχουν της μέγιστης πολιτικής συναίνεσης.
Δυστυχώς, όμως, με την τρόικα μπήκαν άλλες προτεραιότητες.
Όλοι γνωρίζετε, άλλωστε, ότι ακόμα και το μείζον ζήτημα της αναδιοργάνωσης των αστυνομικών υπηρεσιών, αντιμετωπίστηκε από την προηγούμενη Ηγεσία με όρους τρόικας και όχι με όρους κοινωνίας, όπως επιμέναμε εμείς. Αποτέλεσμα; Όπως ψηφίστηκε άρον-άρον ο γνωστός Νόμος 4249/14, έτσι και ανακλήθηκε στη συνέχεια από την σημερινή ηγεσία. Αυτό συνιστά θετική εξέλιξη φυσικά, και γι' αυτό τη χαιρετήσαμε. Χάσαμε όμως χρόνο, χρόνο πολύτιμο κύριε Γενικέ και πρέπει να αναλάβετε πρωτοβουλίες.
Πρωτοβουλίες σε θεσμικό και οικονομικό επίπεδο, με στόχο την απορρόφηση της ανασφάλειας που προκαλούν τα Μνημόνια και στον Έλληνα Αστυνομικό.
Το σύνθημα του συνεδρίου μας «Ζήλος για το λειτούργημα... ψυχή στον αγώνα», δεν είναι συντεχνιακό, αλλά απηχεί υπαρκτές ανάγκες τόσο των συναδέλφων μας όσο και των συμπολιτών μας.
Αναζητούμε απαντήσεις στην ανασφάλεια που μας έχει κυριεύσει είτε λόγω των μισθολογικών περικοπών, είτε λόγω των ισχνών δαπανών που διατίθενται πλέον για τη λειτουργία των αστυνομικών υπηρεσιών, είτε λόγω των απαράδεκτων μεθοδεύσεων γύρω από τα ασφαλιστικά μας ταμεία. Για τα ταμεία, που, τα αποθεματικά τους, δεν φτάνει που κουρεύτηκαν τουλάχιστον κατά 250 εκατομμύρια ευρώ, αλλά που κατά πως φαίνεται, τώρα η τρόικα τα έβαλε ξανά στο μάτι, εποφθαλμιώντας και τα υπόλοιπα αποθεματικά, και μάλιστα μας ζητά να συμφωνήσουμε κιόλας.
Αυτονόητη απαίτησή μας είναι επομένως η χάραξη μιας πολιτικής από την κυβέρνηση που θα δημιουργεί «ζώνες ασφαλείας» γύρω από τους συναδέλφους μας για μια αποτελεσματική, επαγγελματική Ελληνική Αστυνομία.
Το διεκδικητικό μας πλαίσιο, σας είναι γνωστό.
Τόσο η ηγεσία μας, όσο και τα πολιτικά κόμματα, έχετε τις καταγεγραμμένες θέσεις μας. Μέσα από τις μελέτες, τις εκδόσεις και τις ανακοινώσεις μας, γνωρίζετε τις σταθερές θέσεις του συνδικαλιστικού μας κινήματος για μια Ελληνική Αστυνομία του 21ου αιώνα. Και είμαστε σήμερα εδώ για να τις εμπλουτίσουμε και με την έγκριση και του παρόντος συνεδριακού σώματος, να συνεχίσουμε σθεναρά να αγωνιζόμαστε για την υλοποίησή τους. Επίσης, σας έχει διανεμηθεί ο πλουσιότατος Διοικητικός Απολογισμός του Διοικητικού Συμβουλίου από το 23ο ως το 24ο συνέδριό μας κι εκεί θα δείτε ότι παρά τις δυσκολίες, το «εχθρικό περιβάλλον» που συναντήσαμε, καταφέραμε αξιοπρόσεχτα αποτελέσματα.
Διότι δεν υποκύψαμε στο φόβο ούτε πέσαμε στην παγίδα της ηττοπάθειας. Δεν περιμέναμε δηλαδή παθητικά να μας σώσουν κάποιοι άλλοι. Δεν αφήσαμε στην μοίρα του το διεκδικητικό μας πλαίσιο. Καλέσαμε όλους τους συναδέλφους να συσπειρωθούν στα σωματεία τους, κλείνοντας αυτιά και μάτια σε σειρήνες και «Λαιστρυγόνες». Τονίσαμε την αξία των δημοκρατικών μας φρονημάτων και την αξιοποίησή τους σε περιόδους κρίσης, όπως είναι αυτή που διανύει η πατρίδα μας και αντέξαμε και αυτή τη χρονιά, υπερασπιζόμενοι τα δίκαια αιτήματά μας, με γνώμονα τόσο το συμφέρον των μελών μας όσο και το δημόσιο συμφέρον.
Ο αγώνας μας υπήρξε απολύτως κατανοητός από τη συντριπτική πλειοψηφία των αστυνομικών, αλλά και από την κοινωνία, παρά τις προσπάθειες ορισμένων να ενεργοποιήσουν τον «κοινωνικό αυτοματισμό» εις βάρος μας ή να συντηρήσουν συνθήκες μόνιμης μιζέριας και εσωστρέφειας ανάμεσά μας. Κι αυτό προσμετριέται στα συν της συνδικαλιστικής μας πορείας, αφού η ΠΟΑΣΥ εξακολουθεί να χαίρει πλατιάς εκτίμησης.
Η κοινωνία έχει αντιληφθεί ότι ο αγώνας μας δεν είναι συντεχνιακός διό- τι λαμβάνει υπόψη του τις απαιτήσεις των συμπολιτών μας για συνθήκες πραγματικής ασφάλειας. Για μια αστυνομία δημόσια, ως κρατική οντότητα για όλη την επικράτεια και το ίδιο αποτελεσματική για όλους, χωρίς διακρίσεις και χωρίς παραχωρήσεις σε ένα ανεξέλεγκτο πλέγμα ιδιωτικών δομών αστυνόμευσης.
Από την πλευρά μας, θέλουμε επίσης να είμαστε ξεκάθαροι και για άλλο ένα θέμα:
Με παρεμβάσεις μας υποστηρίξαμε τον αστυνομικό θεσμό, αλλά και το συνάδελφο.
Το κυριότερο, όμως, που πετύχαμε σε αυτό το κεφάλαιο, ήταν ότι δεν τροφοδοτήσαμε την αρνητική προπαγάνδα και τα αρνητικά στερεότυπα που λειτουργούν βλαπτικά τόσο για το θεσμό όσο και για τους συναδέλφους μας. Καταδείξαμε ποιοι μας απαξιώνουν και ποιοι μας αγαπούν πραγματικά.
Κυρίες και κύριοι
Συναδέλφισσες, συνάδελφοι
Το ζήτημα που κυριάρχησε στον καθημερινό αγώνα μας από το 23ο συνέδριο κι εντεύθεν, ήταν, όχι απλώς η διατήρηση του βιοτικού επιπέδου των συναδέλφων μας και η θωράκισή τους, αλλά κυρίως η περαιτέρω ενίσχυσή τους.
Προσφύγαμε, ως γνωστόν, με τις άλλες Ομοσπονδίες στο Συμβούλιο της Επικρατείας και ανατρέψαμε τον μνημονιακό Νόμο 4093/2012.
Η κυβέρνηση οφείλει να συμμορφωθεί πλήρως, σεβόμενη τις αμετάκλητες δικαστικές αποφάσεις και όχι εισάγοντας την καινοφανή θεωρία της μερικής εφαρμογής τους με το επιχείρημα ότι «δεν δύναται»...
Αν είναι έτσι, όποιος πολίτης «δεν δύναται», να μην πληρώνει τους φόρους, να αθετεί τις όποιες υποχρεώσεις του έναντι του ελληνικού δημοσίου!
Αυτά τα ήθη θα εισάγουμε στο δημόσιο βίο της χώρας;
Επιτρέψτε μου να επισημάνω, επίσης, ότι αγωνιστήκαμε για να αποκρούσουμε την ασφαλιστική λαίλαπα και τις λεγόμενες μεταρρυθμίσεις στα ασφαλιστικά μας ταμεία, όπου δυστυχώς η κυβέρνηση μέσα στο κατακαλόκαιρο νομοθέτησε επιζήμιες για το ΤΕΑΠΑΣΑ διατάξεις.
Είναι και το βασικό μας θέμα σ' αυτό το συνέδριο, αλλά ήδη ζητάμε από την κυβέρνηση πίστωση χρόνου διότι για ένα τόσο σοβαρό θέμα δεν χωρούν εκβιασμοί ούτε προχειρότητες.
Άλλωστε, το παραδέχεται και ο ίδιος ο υπουργός μας ο κ. Κικίλιας, ο οποίος τάχθηκε υπέρ του ενδεχόμενου δημιουργίας αυτόνομου ασφαλιστικού πυλώνα ενστόλων Σ.Α. και Ε.Δ. Ελπίζουμε να έχει να μας πει κάτι περισσότερο επ' αυτού ο κύριος Γενικός.
Άλλα θέματα που μας απασχόλησαν και μας απασχολούν επίσης, είναι όπως προείπα, η αναδιοργάνωση της Ελληνικής Αστυνομίας και ο εκδημοκρατισμός συνολικά των αστυνομικών λειτουργιών. Αγωνιζόμαστε για ριζικές θεσμικές αλλαγές όσον αφορά στην εκπαίδευση και το σύστημα εισαγωγής στις Αστυνομικές Σχολές μέσω των πανελληνίων εξετάσεων, στις τοποθετήσεις-αποσπάσεις- μετακινήσεις, στην αξιολόγηση του αστυνομικού προσωπικού, στην ανάδειξη ηγεσίας, στον διακομματικό έλεγχο και πολλά άλλα αιτήματα που καλύπτουν όλο το φάσμα των μέτρων υγιεινής και ασφάλειας στις αστυνομικές υπηρεσίες και τα οποία θα ανακούφιζαν το αστυνομικό προσωπικό.
Θα ήταν η καλύτερη απόδειξη ότι η πολιτεία ενδιαφέρεται γι' αυτόν που θυσιάζεται στο βωμό του καθήκοντος, γι' αυτόν που παίζει κορώνα γράμματα τη ζωή του, ενώ γνωρίζει ότι πίσω στο σπίτι του, οι γονείς του, η οικογένειά του, τα παιδιά του, ζουν όλοι με ανασφάλεια.
Όλοι μας βιώνουμε καθημερινά τις επιπτώσεις των Μνημονίων, διότι η αστυνομική οικογένεια αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της κοινωνίας και εισπράττει στον ίδιο βαθμό την απαξίωση της ανθρώπινης ζωής, των εργασιακών δικαιωμάτων, των κοινωνικών αγαθών, των αρχών και των αξιών με τις οποίες μεγαλώσαμε και που θέλουμε να συνεχίσουμε να μεγαλώνουμε τα παιδιά μας.
Κυρίες και κύριοι
Στο σημείο αυτό, θέλω να υπογραμμίσω τη σημασία ενός άλλου κρίσιμου για μας ζητήματος.
Οι απαιτήσεις και οι παρεμβάσεις της τρόικας για αναθεώρηση του ιδρυτικού νόμου των συνδικάτων-του Νόμου 1264- βάσει του οποίου λειτουργούν όλα τα συνδικάτα από το 1982 και η ΠΟΑΣΥ από το 1989 - και στη συνέχεια με το Νόμο 2265/94, όπως τροποποιήθηκε με το άρθρο 18 του Νόμου 3938/2011- στοχεύουν στην εξασθένηση των διεκδικήσεων της κοινωνίας για ένα καλύτερο αύριο.
Θα ήταν υποκριτικό και οξύμωρο, να μην επισημάνουμε ότι δεν θα έχουν κανένα νόημα οι όποιες αποφάσεις του Συνεδρίου μας, αν η Ομοσπονδία χάσει την οργανωτική της υπόσταση, το δυναμισμό και την πλούσια συμμετοχική δράση των μελών της.
Αν όντως, όπως επιμένουν τα δημοσιεύματα των εφημερίδων, η τρόικα θέτει ζήτημα αλλαγής του συνδικαλιστικού νόμου με καταργήσεις ομοσπονδιών και σωματείων, πρέπει όχι μόνο να αναδείξουμε την αντίθεσή μας, αλλά και να καταγγείλουμε κάθε τέτοια σκέψη και από αυτό εδώ το βήμα. Σ' ό,τι αφορά το συνδικαλιστικό μας κίνημα ας αναζητηθούν αλλού προνόμια, εργατοπατέρες και συμβιβασμένα συνδικάτα, αν υποθέσουμε ότι πράγματι επιχειρείται η θεραπεία τέτοιου είδους αρνητικών φαινόμενων και δεν εξυφαίνεται η παντελής απονέκρωση των υγιών εργατοϋπαλληλικών φορέων της χώρας μας.
Κλείνοντας την ομιλία μου, χωρίς να θέλω να απαξιώσω την θετική ανταπόκριση που συναντήσαμε εκ μέρους της κυβέρνησης σε ορισμένα ζητήματα και τα οποία είχαν θετική κατάληξη, και με τη συμβολή ιδίως του νέου Υπουργού και του νέου Αρχηγού, οφείλω να επισημάνω, ότι ο Έλληνας Αστυνομικός ανέμενε πολύ περισσότερα από τους κυβερνώντες.
Απαιτήσαμε και ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ να ειπωθεί προς τους τροϊκανούς ένα ξεκάθαρο ΟΧΙ για τις συνεχιζόμενες περικοπές των λειτουργικών δαπανών της Ελληνικής Αστυνομίας.
ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ σήμερα, να μη συσχετισθεί με τα δημοσιονομικά η συμμόρφωση της κυβέρνησης στις αποφάσεις του Συμβουλίου της Επικρατείας. Απαιτήσαμε από την αρχή των Μνημονίων να εξαιρεθούν τα Σώματα Ασφαλείας και οι Ένοπλες Δυνάμεις από τις περικοπές, τονίζοντας ότι ανάπτυξη σε ανασφαλές περιβάλλον, δεν νοείται.
Δεν νοείται πάταξη της διαφθοράς -και αναφέρομαι στη μεγάλη διαφθορά και στη διαπλοκή- χωρίς αποτελεσματικές Υπηρεσίες Δίωξης του οικονομικού εγκλήματος.
Γι' αυτό προτάξαμε από την πρώτη στιγμή την αναγκαιότητα και της οικονομικής και της θεσμικής θωράκισής μας, αλλά και τον εκσυγχρονισμό της λειτουργίας των αρμοδίων υπηρεσιών, συμπεριλαμβανομένης της Υπηρεσίας Εσωτερικών Υποθέσεων.
Υπάρχει, όμως και μια άλλη διάσταση που δεν πρέπει να μας διαφεύγει. Είναι σωστό να λέμε ότι η αστυνομία συμβάλει στη διατήρηση της κοινωνικής συνοχής, αλλά ποιας κοινωνικής συνοχής, όταν είναι διάχυτο παντού το αίσθημα της κοινωνικής αδικίας, που γιγαντώνεται εξαιτίας των οικονομικών μέτρων;
Και πώς να εφαρμόζει η αστυνομία τον Νόμο, όταν οι ίδιοι οι υπουργοί παραδέχονται ότι η Βουλή ψηφίζει άδικους νόμους;
Γι' αυτό, καλώ για άλλη μια φορά την κυβέρνηση και από αυτό εδώ το βήμα, να μη χρησιμοποιεί την αστυνομία ως κατασταλτικό μηχανισμό, απέναντι και σε άλλους κλάδους εργαζομένων, αλλά να προτάσσει το διάλογο, αντί της πυγμής της εξουσίας, εις βάρος των αδυνάτων.
Έχουμε κι εμείς γευθεί τα χημικά.
Το καλοκαίρι, αντί του υπουργού, συναντήσαμε συναδέλφους μας έξω από το υπουργείο Οικονομικών -σε προκαθορισμένο ραντεβού με τον κ. υπουργό – και γνωρίζουμε πόσο άσχημο είναι -για τον οποιοδήποτε- να συναντά κλειστές πόρτες, ενώ προσέρχεται καλοπροαίρετα για διάλογο.
Συναδέλφισσες συνάδελφοι
Κυρίες και Κύριοι
Είναι περιττό να τονίσουμε ότι δεν υποστέλλουμε τη σημαία του αγώνα. Τα ανεκπλήρωτα όνειρα και τα ανικανοποίητα αιτήματά μας, απαιτούν από όλους μας, συναίσθηση καθήκοντος και προσωπικής ευθύνης.
Διότι, ό,τι έχουμε πετύχει μέχρι σήμερα, προήλθε ύστερα από δικούς μας σκληρούς και επίπονους αγώνες.
Όπως έχω τονίσει και άλλοτε, είμαι βέβαιος ότι με τους μαζικούς ενωτικούς, κοινούς αγώνες με τους συναδέλφους μας στο Πυροσβεστικό Σώμα, στο Λιμενικό Σώμα και στις Ένοπλες Δυνάμεις και χωρίς φυσικά να λησμονούμε την πολύτιμη συμβολή των αφυπυρετησάντων συναδέλφων, μπορούμε να πετύχουμε πολύ περισσότερα πράγματα από αυτά που έχουμε, ως τώρα, πετύχει.
Στο χέρι μας είναι να σφραγίσουμε και πάλι τις εξελίξεις, έτσι όπως εμείς θα αποφασίσουμε, για μας και για τις οικογένειές μας, για την Ελληνική Αστυνομία και τις καλές υπηρεσίες που έχουμε υποχρέωση να παρέχουμε σε όλους τους συμπολίτες μας.
Δεν θα αποφασίζουν άλλοι για μας, χωρίς εμάς!
Καλή δύναμη και καλούς αγώνες να έχουμε.
Πηγή : poasy.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου