Διάβασα προσεχτικά την ανακοίνωση των Ομοσπονδιών των Σωμάτων Ασφαλείας, σχετικά με τη συνάντηση που είχαν με τον Yφυπουργό Εργασίας κ.Αντώνιο ΜΠΕΖΑ. Σύμφωνα με την ανακοίνωση συζητήθηκαν θέματα σχετικά με το επίμαχο θέμα του Ασφαλιστικού ταμείου του ΤΕΑΠΑΣΑ και για το οποίο οι Ομοσπονδίες ζήτησαν παράταση, επικαλούμενοι στενότητα χρόνου, καθόσον για να ληφθεί απόφαση θα πρέπει να γίνουν αναλογιστικές μελέτες, καθώς και να επιλυθούν διάφορα γραφειοκρατικά ζητήματα.
Εκείνο όμως που δεν αναφέρεται στην ανακοίνωση για τη συζήτηση και είναι επίκαιρο θέμα σε όλα τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, είναι η απόφαση των δανειστών για την αλλαγή του περίφημου συνδικαλιστικού νόμου του 1981 και των συνδικαλιστικών ελευθεριών που διέπουν όλους τους συνδικαλιστικούς φορείς, ακόμα και αυτών των ένστολων.
Είναι γνωστό ότι σε μεγάλη μερίδα πολιτών, αλλά και εργαζομένων, έχει πέσει σε μεγάλη δυσμένεια γενικότερα το συνδικαλιστικό κίνημα, κυρίως λόγω της κρίσης, της επαφής με τις εκάστοτε κομματικές ηγεσίες, αλλά και των διαφόρων σκανδάλων που βγήκαν στην επιφάνεια τα τελευταία χρόνια.
Είναι όμως γεγονός ότι, κατά τη διάρκεια των μνημονίων, αυτός ο έστω και κατακερματισμένος, ίσως και σε μερικές περιπτώσεις διαπλεκόμενος συνδικαλισμός, προσπάθησε με μερικές φορές πολύ καλά αποτελέσματα, να εξασφαλίσει και να διαφυλάξει πολλά από τα δικαιώματα των εργαζομένων.
Στη περίπτωση των Σωμάτων Ασφαλείας, εκτός από τα πολλά εργασιακά ζητήματα και με τις διάφορες κόντρες μεταξύ διαφόρων συνδικαλιστών που ανά διαστήματα βλέπουν το φως της επιφάνειας, η μεγαλειώδης, θα τη χαρακτηρίζαμε, νίκη στο Συμβούλιο της Επικρατείας είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα. Ακόμα και σήμερα, 6 μήνες μετά και παρ” όλα τα λεγόμενα και τις και καλά διαβεβαιώσεις της κυβέρνησης σχετικά με τις προθέσεις της για άμεση απόδοση των χρημάτων και επιστροφή στους μισθούς του Αυγούστου του 2012, ούτε τα χρήματα έχει επιστρέψει, ούτε κανείς ξέρει πως θα το καταφέρει, δημιουργώντας ένα βαθύ ρήγμα αυτής με ένα από τα πιο χρήσιμα και ενεργά κομμάτια του Ελληνικού κράτους.
Έφτασε μάλιστα να κληθεί για εξηγήσεις ο Υπουργός Οικονομιών από τις δικαστικές αρχές για την καθυστέρηση αυτή!
Θα μπορούσε άραγε ο ένστολος συνδικαλισμός να πετύχει ένα τέτοιο πονοκέφαλο στη κυβέρνηση ή στην ηγεσία, αν δεν είχε τις συνταγματικές ελευθερίες του επίμαχου νόμου, που οι δανειστές μας τόσο επίμονα απαιτούν να καταργηθεί;
Θα το θέσω αλλιώς, μετά απ” όσα έχουμε περάσει ως Έλληνες Αστυνομικοί κατά το παρελθόν, από τις διάφορες κυβερνήσεις, πιστεύετε ότι ο σκοπός των δανειστών ή της κυβέρνησης για την αλλαγή του Νόμου, είναι να καθαρίσει τη διαφθορά και το λεγόμενο, κατά αυτούς, ακαταλόγιστο των συνδικαλιστών;
Να θυμίσω το περίφημο βαθμολόγιο, την απόπειρα αλλαγής-κατάργησης του κώδικα μεταθέσεων, τη δημιουργία δυο και τριών τρόπων εισαγωγής στο Σώμα, τη διάλυση των Σχολών και τη μετατροπή τους σε προσφυγικά στρατόπεδα, το μη άνοιγμα θέσεων για την επαρχία και τον εγκλωβισμό του μισού Αστυνομικού πληθυσμού στην Αττική, το κούρεμα των ασφαλιστικών μας ταμείων με το ζόρι και την υπαγωγή τους σε ένα τεράστιο δημόσιο και καταχρεωμένο, την απαράδεκτη κατάσταση σε υγιεινή και υλικοτεχνική υποδομή των κτιρίων και των μηχανοκίνητων μέσων, τη μη πρόσληψη για χρόνια Αστυνομικών και τις περίφημες αναδιαρθρώσεις-αναδιαλύσεις της Ελληνικής Αστυνομίας.
Πόσα άλλα καλά θέλετε να σας θυμίσω, για να σας πείσω, ότι αυτοί που τώρα επικαλούνται και κατακεραυνώνουν τον συνδικαλισμό, είναι αυτοί που δεν έλυσαν κανένα πρόβλημα, αντίθετα δημιούργησαν πολλά, αν όχι όλα.
Και όλα αυτά έγιναν με ένα αρκετά δυνατό συνδικαλισμό, που αντιστάθηκε τουλάχιστον όσο μπορούσε.
Τι θα γινόταν αν δεν υπήρχε και αυτός, έτσι όπως θέλουν αυτοί;
Όσον αφορά όμως τη ποιότητά του, αυτό βαραίνει το καθένα μας, καθώς ο συνδικαλισμός είναι αυτός που εμείς ψηφίζουμε και αυτός που εμείς θέλουμε, ως σύνολο, Σώμα και σωματείο εργαζομένων!
Δεληγιώργης Γεώργιος,
Αντιπρόσωπος ΠΟΑΣΥ,
μέλος Σ.Κ.Α.Υ.
Πηγη : skaythess.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου