Ο Διεθνής Αερολιμένας Αθηνών θεωρείται η
μεγαλύτερη πύλη εισόδου των επισκεπτών της χώρας μας αφού καθημερινά
καλωσορίζει μερικές χιλιάδες ανθρώπων οι οποίοι καταφθάνουν σε αυτόν κυρίως με
σκοπό τις διακοπές, και όπως συνηθίζεται να λέγεται, η βαριά βιομηχανία της
Ελλάδας δεν είναι άλλη από τον τουρισμό. Ήδη πέρυσι που σύμφωνα με τα
στατιστικά είχαν μειωθεί οι αφίξεις στην χώρα υπήρξε μεγάλο οικονομικό
πρόβλημα. Ποιες είναι όμως οι ενέργειές της πολιτείας για τις Υπηρεσίες που στεγάζονται εντός του
αεροδρομίου;
Επειδή λοιπόν πολλές φορές τα
πραγματικά γεγονότα δίνουν από μόνα τους τις απαντήσεις σας παραθέτω ένα
χαρακτηριστικό περιστατικό το οποίο μου συνέβη πριν λίγες μέρες ημέρες στους
χώρους του Αερολιμένα
Διεθνής Αερολιμένας Αθηνών έτος 2013 , ένας από τους καλύτερους, ασφαλέστερους και από τους πιο σύγχρονους αερολιμένες της Ευρώπης.. Βρισκόμαστε σε διατεταγμένη υπηρεσία περιπολίας . Περνώντας από το χώρο αφίξεων του αεροδρομίου με το περιπολικό όλοι έχουν στρέψει το βλέμμα τους προς το μέρος μας κοιτώντας μας με απορία και οίκτο ταυτόχρονα. Λογικό αφού οι ήχοι του περιπολικού ακούγονται από μακριά και θυμίζουν παιδική κουδουνίστρα μιας και το όχημα ου επιβαίνουμε έχει σπασμένα καθίσματα και πόρτες που τρίζουν. Απτόητοι στο καθήκον , πλησιάζουμε ένστολοι τον ξένο πολίτη που έχει ζητήσει τη βοήθειά μας. Αρχίζοντας τις ερωτήσεις για το περιστατικό, μας απαντάει κοιτάζοντας απορημένος, επίμονα το όχημά μας. Μετά από μερικά λεπτά το περιστατικό διευθετήθηκε. Επιστρέφουμε στο περιπολικό για να αποχωρήσουμε, ο οδηγός δένει με τη ζώνη ασφαλείας το σπασμένο κάθισμα ενώ εγώ ανοιγοκλείνω την πόρτα με το ίδιο χαρακτηριστικό τρίξιμο και συνεχίζουμε την υπηρεσία μας με όλα τα βλέμματα στραμμένα πάνω μας.
Από το αεροδρόμιο ταξιδεύουν καθημερινά χιλιάδες άνθρωποι. Όσοι εργαζόμαστε εκεί είμαστε η βιτρίνα και πρώτη εικόνα της Ελλάδας προς τα έξω, όπως πολλοί μας υπενθυμίζουν καθημερινά. Ερωτώ λοιπόν αυτούς, γιατί τους ενοχλεί ο Αστυνομικός που κάνει το διάλειμμά του σε δημόσιο χώρο, όπως όλοι οι εργαζόμενοι, και δεν τους ενοχλεί που βγαίνουμε για περιπολία με αυτοκίνητα επικίνδυνα για τη εμάς και τους γύρω μας; Τα οχήματα δεν αποτελούν εικόνα της χώρας προς τα έξω; Πως είναι δυνατόν μία από τις κεντρικότερες διευθύνσεις της Ελλάδας, με επιβατική κίνηση εκατομμυρίων ανθρώπων ετησίως, να έχει παραμεληθεί έτσι και να μην έχει τουλάχιστον τα απαραίτητα περιπολικά οχήματα ; Γιατί παρά τις συνεχείς αναφορές και εκκλήσεις των συναδέλφων δεν γίνονται ούτε οι απαραίτητες επισκευές ώστε να μην είναι επικίνδυνα για όλους μας;
Λύσεις υπάρχουν αρκεί να θέλουμε να τις βρούμε. Είμαστε υποχρεωμένοι να ξεφύγουμε από την παγίδα των λανθασμένων τακτικών εξοικονόμησης χρημάτων οι οποίες όχι μόνο θέτουν σε κίνδυνο τη ζωή και τη σωματική ακεραιότητα των συναδέλφων μας αλλά κατορθώνουν και να ταπεινώσουν την Υπηρεσία μας στα μάτια των πολιτών. Όλοι μας πρέπει να αγωνιστούμε για αυτές τις λύσεις .
Όλοι μαζί μπορούμε !!!
ΠΑΠΠΑΣ Γεώργιος, μέλος Α.Ν/Α.Σ.Α
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου